ใช่สิมันสูงหลายพันฟุตเลยทีเดียวก็ห้องพักของจามาลอยู่ชั้นบนสุดเลยนี่นา อลิซคล้อยตามแต่กระนั้นก็ไม่สามารถทำให้หล่อนหยุดต่อสู้กับเขาลงได้
“ถ้าให้ฉันเลือกระหว่างตายไปจากโลกนี้กับอยู่ใกล้ๆ คุณ... ฉันเลือกอย่างแรก...”
จามาลอมยิ้ม และก็ถือวิสาสะลากร่างอรชรลงมาจากรถ แม้สาวน้อยจะดิ้นรนแต่เขาก็สามารถพาหล่อนเข้ามาในลิฟท์ได้เป็นผลสำเร็จ
“รังเกียจผมขนาดนั้นเชียวหรือ”
อลิซมองคนตัวโตตาเขียวปั๊ด ทั้งโกรธทั้งเคืองเขานักที่ทำราวกับว่าหล่อนเป็นสิ่งของ อยากได้เมื่อไหร่ก็มายื้อแย่งเอาไป แต่พอเบื่อเมื่อไหร่ก็เขี่ยทิ้งอย่างไม่ใยดี
“ใช่... ทั้งรังเกียจ ทั้งเกลียด ทั้งขยะแขยงคุณที่สุด นี่ปล่อยแขนฉันนะ”
“ไม่ปล่อย... คุณเป็นของผม...”
“ก็แค่ร่างกาย...”
อลิซตัวสั่นน้อยๆ เมื่อประสานสายตากับดวงตาคมกริบของจามาลเข้าอย่างจัง
“ผมก็กำลังจะหาทางพิสูจน์อยู่นี่ไง... ว่าแท้จริงแล้วผมได้แค่ตัวของคุณเท่านั้นจริงๆ หรือเปล
