อลิซเถียงเสียงสูงลิบ หล่อนดิ้นรนจนสามารถหลุดจากพันธนาการของชายหนุ่มได้สำเร็จ แต่หล่อนก็เป็นอิสระได้ไม่ถึงวินาทีร่างของหล่อนก็ถูกกระชากกลับเข้าไปในกรงแขนกำยำนั้นอีกครั้งอย่างไม่ปรานีปราศรัย สัดส่วนแนบชิดกันอย่างเลี่ยงไม่ได้และมันก็ทำให้เลือดสาวของอลิซร้อนผ่าวขึ้นมาในทันทีเมื่อรับรู้ได้ถึงความแข็งชันที่กำลังดุนดันอยู่ที่หน้าท้องของตัวเองในขณะนี้
“ผิดแล้วล่ะอลิซ... ต่อจากนี้ไปไม่ว่าจะอดีต ปัจจุบัน หรือว่าอนาคตของคุณ... ก็จะมีแค่ผมคนเดียวเท่านั้น”
“อย่ามาขี้ตู่แบบนี้นะ!”
“ผมไม่ได้ขี้ตู่ แต่จะทำมันจริงๆ คุณก็รู้ไม่ใช่หรือว่าคนอย่างผมถ้าต้องการอะไรแล้วไม่มีทางหลุดมือไปได้...”
น้ำตาที่หยุดไหลไปแล้วทะลักออกมาอีก กลีบปากสาวสั่นระริกด้วยความเจ็บปวด คลื่นความขมขื่นหลั่งไหลเข้าอาบไล้ก้อนเนื้อหัวใจอย่างอำมหิต
“จะมาพูดอะไรตอนนี้จามาล... คุณจะมาพูดอะไรตอนนี้ มันสายไปแล้วล่ะนะ มันสายไปแล้วล่ะในเมื่อฉ
