“แกมีสิทธิ์เบื่อแต่แกไม่มีสิทธิ์ยกเลิกความตั้งใจของฉัน แกคิดดูว่าเราจะเป็นยังไง รีบเร่งมือหน่อยแล้วกัน หากไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล ฉันจะรอไม่ไหวแล้วนะเกิดตารักษ์ไปถูกใจใครมาก่อนเราได้ตายกันแน่ๆ”
“คุณแม่คะ” ศรุตาช้อนสายตาขึ้นสบตาคนเป็นแม่ สีหน้าเธอมีเรื่องให้ขบคิดว่าควรจะพูดดีไหม
“มีอะไรอีก อย่าบอกนะว่าแกท้อง” คราวนี้คนเป็นแม่ถึงกับนั่งไม่ติดลุกขึ้นยืนขี้นิ้วมาที่ใบหน้าลูกสาวหน้าซีดปากสั่น
“โอ๊ยคุณแม่ก็คิดได้ รุ้งระวังตัวดีอยู่หรอก แล้วไอ้ผู้ชายพวกนั้นรุ้งก็ซื้อกินเอาไม่ได้คบใครจริงๆจังๆสักหน่อย” คนพูดกรอกตามองบนอย่างเบื่อหน่ายเธอโตพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว อีกอย่างก็ยังไม่อยากมีมารหัวขนออกมาขัดขวางความสุขที่มีอยู่ในตอนนี้
“ก็แล้วไป” คำตอบที่ได้ทำให้คนเป็นแม่ถึงกับนั่งลงอย่างโล่งใจ
“รุ้งแค่จะบอกว่าตอนที่ไปเชียงใหม่รุ้งเจอยายนิ้งด้วย” คุณหญิงหทัยรัตน์หันใบหน้ามาสบตากับบุตรสาว
“เมียเ
