“เดี๋ยวนิ้งไปดูให้นะคะ” ร่างบางหมุนตัวหมายจะกลับเข้าไปในบ้านแต่ก็ต้องชะงักเท้าเมื่อทรรศภาคย์เดินมาหาพอดี
“ผมติดต่อคุณรักษ์ไม่ได้ คุณต่อเลยให้ที่อยู่บ้านคุณนิ้งมา” ดารินทร์โน้มศีรษะให้คนทั้งสอง เธอตั้งใจจะปลีกตัวออกไปเพราะคิดว่าพวกเขาน่าจะมีเรื่องพูดคุยกัน
“ป้อนข้าวลูกเหรอ” แต่อดีตสามีกลับรั้งเธอเอาไว้ คนถูกถามพยักหน้า เธอเพิ่งป้อนข้าวลูกไปแค่ครึ่งถ้วยเท่านั้น เช้านี้ลูกสาวดูจะคุ้นหน้าคุ้นตากับคนเป็นพ่อมากขึ้น ไม่ได้แสดงอาการกลัวแต่กลับสิ่งยิ้มหวานให้ทันทีที่พ่อของแกเดินเข้ามาหา
“ฉันอยากป้อนข้าวลูก” ดูเหมือนคนที่เพิ่งมาใหม่จะไม่ได้รับความสำคัญสักเท่าไหร่ ดารินทร์ส่งยิ้มเจื่อนไปให้ธีธัชด้วยรู้ดีว่าการเป็นอากาศธาตุนั้นรู้สึกเช่นไร
“คุณรักษ์ไม่สบายเหรอคะ” เสียงจามติดๆกันหลายครั้งจากคนที่อาสาจะป้อนข้าวลูกทำให้คนเป็นหญิงสาวนึกเป็นห่วง จมูกโด่งเป็นสันแดงไปทั้งแถบ ดวงตาคมเข้มมีน้ำตาซึมออกมาอีก
