ทรรศภาคย์เดินทางกลับมาบ้านด้วยใจที่เยือกเย็น เขาได้รับโทรศัพท์ตามตัวจากมารดาเป็นสิบสายให้กลับมาทานอาหารเย็นกับครอบครัวของศรุตา ชายหนุ่มจอดรถไว้บริเวณหน้าสวนของตัวคฤหาสน์เพราะคิดว่าคงอยู่ไม่นานเมื่อเสร็จธุระเขาก็กลับ ขณะที่สองเท้ากำลังขยับเข้าไปใกล้ห้องอาหารก็ได้ยินเสียงพูดคุยหัวเราะกันอย่างครึกครื้น มือหนากำแน่นข่มอารมณ์กรุ่นโกรธให้สงบลง
“อ้าว...ตารักษ์มาพอดีเลย มาๆลูกนั่งข้างๆแม่ตรงนี้” เก้าอี้หลุยสมัยคุณทวดถูกเว้นว่างไว้หนึ่งที่ ที่ขนาบไปด้วยมารดาของเขากับผู้หญิงที่น่ารังเกียจคนนั้น
“สวัสดีค่ะพี่รักษ์” ศรุตาปั้นหน้ายิ้มราวกับไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น เขาหันไปไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองตามมารยาทแล้วนั่งลง สบตากับบิดาที่เพียงยักคิ้วให้อย่างรู้ซึ้งเกี่ยวกับนิสัยของภรรยาตัวเอง เจ้ากี้เจ้าการเจ้าเรื่องเจ้าแผนการไม่เคยเข็ดหลาบทั้งที่มันไม่ได้ผลทุกครั้งไป
“วันนี้หนูรุ้งทำกับข้าวที่รักษ์ชอบมาให้ด้วยนะลู
