“ค่ะฉันทราบว่าตัวเองมันไร้ค่า แต่ฉันก็ไม่อยากตอกย้ำตัวเองให้กลายเป็นคนไร้ค่ามากกว่าเดิมเพราะเศษเงินของคุณ” มายาวีเอ่ยด้วยความเจ็บปวด เพราะว่าเธอถูกเขาดูถูก เธอก็พยายามต่อสู้เพื่อปกป้องตนเอง
“คุณไม่มีสิทธิ์ไม่รับ ยิ่งผมรู้ว่าเงินของผมมันทำให้คุณค่าในตัวคุณมันต่ำลง ผมก็ยิ่งสะใจ” เอกภพเอ่ยอย่างเลือดเย็น เขายอมรับเลยว่าเขากำลังสนุกกับการได้ทำร้ายจิตใจเธอ
“โอเคค่ะ ฉันมันแย่ ฉันมันต่ำต้อย ฉันลาออกจากงานก็ได้ค่ะ ทีนี้เลิกกระแนกระแหนฉันได้แล้วนะ” มายาวีตอบออกไปเพื่อจบปัญหา ยังไงซะงานที่ทำอยู่บิดาก็ไม่เห็นด้วย ท่านอยากให้เธอมาสานต่อธุรกิจเล็กๆ ของท่าน เพราะฉะนั้น จะลาออกตอนนี้ หรือลาออกตอนไหน มันก็ค่าเท่ากันนั่นแหล่ะ
“รู้จักเชื่อฟังฉันแบบนี้ ฉันจะได้ไม่ต้องคอยบ่น อยู่ให้เป็น ที่นี่ไม่มีที่ให้คนแข็งกระด้างหรอกนะ” เอกภพเอ่ยออกมาด้วยความพึงพอใจ แค่ได้เอาชนะเล็กๆ น้อยๆ แค่นั้นเขาก็มีความสุขแล้ว
“ค่
