@หลังจบคลาสตอนเย็น
"พี่ฉลาม"
ผมไล่สายตามองการเคลื่อนไหวโดยวิธีการวิ่งของน้ำหวานมาตั้งแต่ไกล คนที่เอ่ยชื่อผมโบกไม้โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้รู้ว่าเธอมาแล้ว แขนเรียวทั้งสองข้างกอดกระเป๋าผ้าแนบอก สิ่งที่ผมเห็น และสิ่งที่ผมกำลังสัมผัสได้ มีความรู้สึกเหมือนกับว่า เธอจะเร่งฝีเท้าในการวิ่งมากกว่าเก่า แล้วสุดท้าย ความที่เร่งรีบเกินไป ส่งผลให้...
"กรี๊ดดดด"
นั่นไง ยัยบ้าเอ่ย!
ผมสบถในใจกับความโก๊ะที่อีกคนหลุดให้เห็น ทว่า กลับเร่งฝีเท้าไปที่เบื้องหน้าทันที
"จะ เจ็บ อื้ออ"
"แล้วเธอจะรีบอะไรนักหนา" ผมดุออกมา ยามที่สายตาปะทะเข้ากับเข่าของอีกคน มีแผลถลอก และมีเลือดสดๆ ซึมออกมา
บ้าที่สุด โก๊ะจนได้เรื่อง!
"ก็ไม่อยากให้พี่รอนานนี่นา อื้อ ...สะ แสบ"
"สมน้ำหน้า คิดว่าการที่เธอมาช้าแล้วฉันจะไม่รอหรือไง"
"ก็อาจจะรอ แต่พี่ต้องบ่นไง" ผมถลึงตาใส่คนช่างเถียง กวาดสายตาออกไปรอบๆ พลางดึงกระโปรงทรงเอที่สั้นเป
