ภรรยาที่ถูกว่าจ้าง

คืนวันศุกร์ ที่รีสอร์ทภัทรธาริน จังหวัดพังงา งานปาร์ตี้เล็กๆ มีแต่พวกกลุ่มพนักงานของทางรีสอร์ทและเจ้าของหนุ่มที่ใครๆ ต่างเรียกผู้ชายคนนั้นด้วยน้ำเสียงเกรงขามว่าบอสใหญ่เข้ามาร่วมสนุก ซึ่งจะจัดงานแบบนี้ทุกสัปดาห์ แต่สิ่งน่าแปลกก็คือปีนี้ทางเจ้าของก็เข้ามาร่วมด้วย ทั้งที่ปกติไม่ค่อยโผล่หน้ามาให้เห็น “คุณแบรดลีย์คะ ศรีขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ” “ไม่สนุกกับพวกเพื่อนเหรอครับ” “เห็นคุณแบรดนั่งอยู่ตรงนี้ตลอดเวลางานก็เลยว่าจะมาชวนออกไปร่วมสนุกนะคะ” “ผมแค่อยากมานั่งพักผ่อน แป๊บเดียว เดี๋ยวก็กลับครับ” “ถ้าไม่รังเกียจ ศรีขอชนแก้วคุณแบรดสักแก้วหนึ่งได้ไหมคะ” ภาพของหัวหน้าแม่บ้านทำความสะอาดสาวอย่างศรีจิตตราแอบหลงรักเจ้านายของที่นี่พร้อมส่งสายตาหวานเยิ้มทอดสะพานให้ รู้ทั้งรู้ว่าแบรดลีย์ไม่สนใจของพวกระดับล่าง แต่ก็แอบส่งสายตามาทางกลุ่มเมดสาว ซึ่งเดาไม่ยาก เพราะเขาแอบสนใจแพรวา แม่หม้ายลูกติดที่ฝากเข้ามาทำงานได้สามปีแล้วนั้น “หึ! หมั่นไส้” “พูดอะไรพึมพำคนเดียวเหรอ อุ่นใจ” “เปล่า สงสัยคงเมามากมั้ง อุ่นใจขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนแล้วค่อยกลับ ถ้าแพรรอไม่ไหวก็กลับเลยก็ได้นะ อย่าลืมสิว่ามีลูกชายกำลังรอ” เจ้าของชื่อที่เพื่อนสนิทเอ่ยเรียกหันมาส่งยิ้มอ่อนให้ จากเมดสาวทำความสะอาดงกๆ ไม่ค่อยแต่งตัวแต่งหน้ากลับกลายเป็นชุดกระโปรงสีหวานลายน่ารัก ปล่อยผมยาวสองข้างลง ปกติอุ่นใจไม่เคยได้ใส่ชุดพวกนี้ออกไปให้ใครเห็น แพรวาต่างหากเลือกชุดให้ “แต่แพรเป็นห่วงอุ่นใจนี่น่า ไปเป็นเพื่อนไหม” ทว่ากลับถูกโบกมือปฏิเสธ แม่หม้ายลูกติดยืนรอเพื่อนสนิทอยู่ในงานเลี้ยงต่อจนลืมเสียสนิทว่าเวลาตอนนี้ใกล้จะเที่ยงคืน บนโต๊ะที่อยู่ห่างไกลนั่นมีเพียงศรีจิตตรานั่งดื่มคนเดียว ส่วนบอสแบรดลีย์หายไปไหนก็ไม่มีใครรู้เรื่องสักคน! … “เหล้าหรือไวน์ ทำไมแก้วเดียวก็เมาแล้ว” ชุดกระโปรงสีชมพูเพิ่งเดินโซซัดโซเซออกจากห้องน้ำ หลังล้างหน้าล้างตาสร่างเมา อุ่นใจไม่น่าหลงยั่วยุอารมณ์โมโหตามหัวหน้าแม่บ้านศรีจิตตราพูดแซะเหน็บแหนมเพื่อนเธอ คงอิจฉาที่แบรดลีย์หันมาชอบแพรวา หญิงสาวดื่มค็อกเทลสีฟ้าหมดหนึ่งแก้ว จากนั้นอาการเริ่มมึนงง “ทำไมถนนลายไปหมด” อุ่นใจพยายามสะบัดศีรษะตัวเองไปมาขับไล่ความเมา พอแล้ว ต่อจากนี้อย่าหวังว่าจะได้เห็นเธอแตะแอลกอฮอล์อีก สายตาคู่หวานมองเห็นทางตรงหน้าเหมือนมีใครบางคนกำลังเดินเข้ามาหยุดยืน “บะ บอส!” เธอไม่ได้ตาฝาดหรือเมาไปเอง เจ้าของรีสอร์ทที่แอบหลงรักข้างเดียวมาหลายปีที่หันมาชอบเพื่อนเธอกลับปรากฎขึ้นมา “บอสมาหาแพรเหรอคะ” “เปล่า ฉันมาหาเธอต่างหาก ห้องนอนของฉันที่เธอขึ้นไปทำความสะอาดเมื่อตอนกลางวันมันไม่สะอาด ฉันอยากให้เธอขึ้นไปทำความสะอาดใหม่ตอนนี้” “แต่ว่ามันดึกแล้ว เอาไว้พรุ่งนี้นะคะบอส” “เธอเป็นลูกน้องฉันยังกล้าต่อรองเหรอ เหอะ! รู้ว่าตัวเองคออ่อนยังกล้ากินเหล้าอีก แก้วเดียวก็เมาแล้ว ยัยเด็กโง่!” “บอส! ถ้าจะมาหาเรื่องก็ไปเลยนะ” “อุ่นใจ!” ร่างสูงใหญ่รับร่างบอบบางของเพื่อนสนิทของแพรวาเอาไว้ภายในอ้อมแขน ดูท่าว่าห้องนอนของเขาคงไม่สะอาดหมดจดเพราะคนทำความสะอาดกลับเมามายไร้สติ เลขาฯ ปรานต์วิ่งตามมาทีหลังแอบอุทานตกใจ “นี่มันคุณอุ่นใจ แผนกพนักงานทำความสะอาดนี่ครับ” “เมานะ ฉันต้องไปส่งเธอที่ห้องพักแล้วละ เดี๋ยวคุณแพรวาจะเป็นห่วง” “พะ แพรวาเหรอ” อุ่นใจละเมอเพ้อเงยหน้าเอ่ยเสียงแผ่วเบา นึกว่าเพื่อนสนิทจะมารับเธอ แต่แล้วคนเมากลับอาเจียนขย้อยเอาน้ำย่อยออกมา เผอิญเธออ้วกใส่เลอะเต็มเสื้อสูทเขาและชุดของเธอ และตัวต้นเหตุก็นอนหลับสบาย ไม่รู้ราวเรื่องเมื่อคืนอีกเลย จนกระทั่งรุ่งเช้าวันถัดมา “มันเกิดอะไรขึ้น?” คนเพิ่งสร่างเมารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาภายในแปดโมงครึ่ง หญิงสาวหันมองรอบซ้ายขวาบนก็พบว่าเป็นห้องนอนส่วนตัวของบอสผู้เคร่งครัดกฎระเบียบ หน้าเรียบ เย็นชาที่เธอแอบหลงใหลปลื้ม กลับช็อค เมื่อตัวเองมีสภาพเปลือยเปล่าบนเตียงเขา สภาพบนเตียงยับยูยี่และไม่มีบอสแบรดลีย์คนนั้นอยู่ในตอนนี้ คิดได้ดังนั้นรีบก้มลงเก็บเสื้อผ้าที่พับวางไว้เป็นระเบียบข้างเตียงเข้าห้องน้ำ เหมือนชุดเดิมที่ใส่จะมีกลิ่นหอม ทว่าไม่มีเวลาคิดจะสนใจรีบออกไปจากที่นี่ โดยมีสายตาใครบางคนแอบมองอยู่ “หรือว่าเมื่อคืนเรากับบอส...” จากคืนนั้นดูเหมือนเมดสาวอุ่นใจจะหลบหน้าหลบตาเจ้านายหนุ่มจอมบงการ จนกระทั่งแพรวาจะขอลาออกจากรีสอร์ทเพราะจะพาลูกชายไปรักษาตัวที่กรุงเทพฯ เธอเองก็ขอลาออกตามด้วยคน ตั้งใจหลบหลีกหน้าบอสคนนั้นเช่นเดียวกัน และเป็นครั้งแรกที่อุ่นใจเผชิญหน้ากับเขาภายในห้องทำงานสองคน หลังเปลี่ยนตำแหน่งจากเมดสาวกลายเป็นเด็กฝึกงานผู้ช่วยเลขาฯ ต่อหน้าแพรวาให้รับรู้ “คุณอุ่นใจช่วยอยู่คุยกับผมก่อนนะครับ อย่าเพิ่งออกไป” “ค่ะบอส” อุ่นใจกัดฟันพูดแน่น ขณะกลับมานั่งที่เดิม ทันทีที่ประตูถูกปิดลงด้วยฝีมือแพรวา ร่างเพรียวระหงตกใจเมื่อเขายกยิ้มมุมปาก ลุกจากเก้าอี้เดินเข้ามาประชิดตัว สีหน้าเรียบเฉยแปลงเปลี่ยนเป็นโมโห เธอไปทำอะไรให้เขาโกรธ “คุณตั้งใจจะหลบหน้าผมเหรอ” “ดิฉันไม่มีธุระอะไรคุยกับเจ้าของรีสอร์ท ทำไมดิฉันต้องหลบหน้าบอสด้วยคะ” อุ่นใจแกล้งเฉไฉ “หรือว่าเป็นเพราะเรื่องคืนนั้น?” เห็นท่าทางหลบหลีกสายตาของอีกฝ่ายทำให้แบรดลีย์คาดเดาไม่ยาก อุ่นใจพยายามจะสลัดภาพพวกนั้นออกไปในหัว และเธอเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองไปนอนอยู่บนเตียงเจ้านายนั้นได้อย่างไร ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว “ไม่ต้องตอบ ดูหน้าคุณ ผมก็รู้แล้ว อยากรู้หรือเปล่าว่าคืนนั้นมันเกิดอะไรขึ้น” “อุ่นใจจำไม่ได้ค่ะบอส” คืนนั้นจำได้เลือนรางว่าเธอเมามากจนต้องเข้าไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องน้ำ พอออกมาก็เจอเขายืนอยู่ตรงหน้า แล้วจากนั้นภาพก็ถูกตัดไป “ยัยโง่เอ๊ย! ถ้าคนนั้นที่เข้ามาเจอคนเมาไม่ใช่ผม ป่านนี้คุณคงถูกผู้ชายคนอื่นไปทำอะไรมากกว่านั้นแล้ว” “แล้วการที่อุ่นใจตื่นมาแล้วพบว่าตัวเองเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงบอส บอสก็ไม่ต่างจากพวกผู้ชายข่มเหงผู้หญิงหรอกค่ะ” กัดริมฝีปากล่างเอ่ยสวนตอบโต้กลับ “หรืออยากให้ผมทบทวนล่ะ ว่าคืนนั้นมันเกิดอะไรขึ้น ถ้าผมทำอะไรอย่างที่คุณอุ่นใจกล่าวหาจริง ลองสังเกตตัวเองว่าส่วนนั้นเจ็บปวดบ้างหรือเปล่าล่ะ หรือเพราะคุณเคยมีประสบการณ์นั้นก็เลยไม่เจ็บปวดมาก” ประสบการณ์ที่บอสว่ามันหมายถึงอะไร ว่าที่เด็กฝึกงานผู้ช่วยเลขาฯ ของเขาเม้มริมฝีปากหวานแน่น อุ่นใจลองคิดตามคำพูด หญิงสาวไม่รู้สึกเจ็บปวดตรงส่วนนั้นเลยแม้แต่น้อย หรือว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทว่าทำไมเสื้อผ้าเธอกองลงกับพื้นล่ะ เธอไม่เห็นเข้าใจ “บอสคิดจะทำอะไรคะ” “สอนฝึกงานพนักงานคนใหม่” อุ่นใจถึงกับใจสั่นรัวยิ่งกว่าเดิม เมื่อบอสหนุ่มคนที่เธอแอบหลงรักเขามาหลายปีตั้งแต่มาทำงานที่นี่ จ่อยื่นใบหน้าคมสันเข้าใกล้ ดวงตาคมสีน้ำตาลเข้มกวาดมองร่างคนตัวเล็ก สอดมือหนาเลื่อนเข้าจับบังคับท้ายทอยของอีกฝ่าย ก่อนประทับกดจูบดูดดื่มกลีบปากนุ่มแผ่วเบา ก่อนผละออกมาเหมือนรังเกียจ ตอนนี้หญิงสาวสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ช็อคชั่วขณะที่รู้ว่าคืนนั้นเธอกับบอสจูบกัน สงสัยคงเพราะความเมา ต่อไปจะไม่ดื่มอะไรพวกนี้ ถ้าหากทำให้ตัวเองเดือดร้อน “คืนนั้นคุณเข้ามาจูบผมแค่นั้น” “แค่นั้น?” อุ่นใจเหมือนถูกล่องลอยไปไกลขึ้นสวรรค์เมื่อจูบกับคนที่แอบชอบข้างเดียว แต่กลับถูกเขาฉุดดึงร่วงลงมาตกลงปลายเหวภายในชั่วพริบตา แค่จูบแล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาเหมือนให้ความหวังล้มๆ แล้งๆ “อืม คุณเมามากจนอ้วกใส่เลอะเสื้อผมและเลอะของตัวเอง ที่ผมถอดเสื้อก็เพราะไม่มีชุดแบบผู้หญิงให้ใส่ ก็เลยนอนแบบนั้น” “ถอดเสื้อ? บอสก็เห็นรูปร่างของอุ่นใจหมดเลยสิค่ะ” “ก็ตอนนั้นไม่มีใคร ผมก็ต้องถอดเอง มันผิดตรงไหน อย่าห่วงไปเลย รูปร่างเล็กๆ ไม่มีอะไร ไม่ทำให้ผมเกิดอารมณ์ทำอะไรกับคนเมาหรอก” เขาตอบหน้าตาย เหมือนกับเห็นรูปร่างของเพศตรงข้ามจนเคยชิน ทว่าอุ่นใจมองหน้าบอสไม่เหมือนเดิม เกิดมาเธอไม่เคยเปลือยกายต่อหน้าผู้ชายคนไหน แม้ว่าเขาบอกว่าจะไม่พิศวาสเพราะรูปร่างเธอเล็กๆ ไม่สวยงามเหมือนผู้หญิงคนอื่นก็เถอะ! สรุปบอสแบรดลีย์ตายด้านทางเพศอารมณ์หรือรสนิยมอาจไม่ชอบผู้หญิงหรือเปล่า...