ตลอดขับรถออกจากบริษัทไลฟ์ลีออน กรุ๊ป มายังร้านอาหาร เลขาสาวฯ แก้มแดงนวลระเรื่อขึ้นอย่างอุ่นใจหลุบตาก้มมองชายกระโปรงสีเข้มของตัวเอง ตั้งแต่ถูกเจ้านายเอ่ยแกล้งเชิงหยอกเย้าเรื่องน่าอายเมื่อช่วงกลางวัน จนแบรดลีย์ต้องออกคำสั่งให้สบสายตาเขา
“เป็นอะไร หรือยังคิดถึงเรื่องเมื่อช่วงกลางวัน?”
“ไม่มีอะไรค่ะบอส”
พอได้ยินแบบนั้น อีกฝ่ายยืนกอดอกอยู่หน้าร้านอาหารมองสบสายตาแป๋วของเมียกำมะลอ รู้ชัดทันควันว่าอุ่นใจคิดโกหกเขาตั้งแต่วันนี้
“ให้โอกาสแก้ตัวพูดใหม่”
ใครจะกล้ายอมรับสิ่งสุดที่น่าอายแสนอายกันเล่าว่าอุ่นใจกำลังคิดเรื่องอย่างว่าอยู่
“แค่คิดเรื่องงานค่ะบอส”
“ตอนนี้นอกเวลางาน เลิกคิดไปก่อน มากินข้าวกับผัว ควรสนใจคนใกล้ตัว ไม่ใช่คิดถึงคนอื่น”
ลับหลังแผ่นหลังแกร่งของท่านประธานหนุ่มแบรดลีย์เดินนำหน้าก่อน อุ่นใจเลือกกลอกตาขึ้นมองบนด้วยความหมั่นไส้ ตัดสินใจเดินตามหลังเขาตาม เพราะกลัวว่าจะถูกสาม
