“ฟังอุ่นใจพูดก่อนได้ไหมคะบอส”
“ไม่จำเป็น!”
อุ่นใจเดินตามหลังร่างสูงใหญ่พาลตีรวนอาละวาดกลับขึ้นมายังชั้นสองข้างบนบ้าน คุณปรานต์หายไปตอนไหนก็ไม่รู้ ความซวยจึงตกลงมาเธอแบกรับมันทั้งหมด
และพอถูกผู้ชายคนนั้นมอมยาปลุกเซ็กซ์ ถ้าหากไม่มีเขาเข้ามาช่วย ป่านนี้เธอคงถูกผู้ชายคนนั้นทำอะไรมากกว่าข่มขืนแล้วฆ่าโยนทิ้งแน่ จากที่เคยโกรธถูกหลอก กลับยอมใจอ่อนให้อภัยเขา
เธอไม่อยากให้เขาเข้าใจผิดเพราะเห็นภาพแค่นี้!
“แต่...”
“ถ้าอยากอยู่เงียบๆ สงบ ก็ไปสำนึกผิดขังตัวเองไว้ในห้องสามวันสามคืนซะ ผมไม่ชอบคนทรยศ ขัดคำสั่งของผัวตัวเองหรอกนะ”
“บอสไม่เชื่อใจอุ่นใจเลยเหรอคะ อุ่นใจแค่อยากออกไปขอโทษคุณปรานต์เรื่องที่เข้าใจผิดคิดว่าพวกคุณเป็นเกย์”
“เอาเรื่องนี้มาอ้างมันใช้กับผมไม่ได้หรอก”
แววตาแข็งกร้าวดุดันตวาดดังลั่น เขาโกรธจริงทำเอาสีหน้าเธอหน้าหงอยลง อุ่นใจไม่รู้ทำไมพักหลังนี้ถึงกับอ่อนไหวกับคำพูดของสามี
