“คุณแม่ครับ...ใจเย็นนะครับ บางทีลิลลี่อาจไปทำงานแล้วก็ได้”
รัชนีไม่ทันพูดอะไรก็ได้ยินเสียงรถจักรยานยนต์จอดหน้าบ้านและใครคนหนึ่งก้าวลงจากรถเดินเข้ามาหา
“ป้านี...ป้านี...อ้าว...อยู่พอดีเลย”
หญิงสาวหน้าตาหมดจดรวบผมม้ายาวดำขลับเดินเข้ามาและยกมือไหว้หญิงวัยกลางคน
“หวัดดีค่ะป้านี”
“ปิ๋ม...มีอะไรเหรอลูก?”
“หนูเอากระเป๋าของลักษณ์มาให้ค่ะ”
ปิ๋ม ซึ่งรัชนีรู้จักดีเพราะเป็นเพื่อนสนิทของลักษณ์นารายื่นกระเป๋าสะพายให้ รัชนีรับไปด้วยคาวมประหลาดใจ
“กระเป๋าของลักษณ์อย่างนั้นเหรอ”
“ใช่ค่ะป้า...เมื่อคืนลักษณ์ไปนอนที่บ้านแล้วก็กลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ หนูตื่นขึ้นมาเมื่อเช้าเห็นกระเป๋าของเขาวางอยู่ก็เลยรีบเอามาให้ สงสัยรีบไปทำงานจนลืมกระเป๋า ของในนี้ยังอยู่ครบนะคะ”
“ขอบใจมากหนูปิ๋ม...แล้วหนูรู้ไหมลูกว่าลักษณ์ไปไหน?”
ปิ๋มส่ายหน้า “ไม่รู้เลยค่ะ เมื่อวานเขาไปหาหนูตอนเลิกงาน บอกว่าขอนอนด้วยเพราะคิดถึงเพิ่งก
