เธอไม่ตอบแต่เดินกลับออกไปข้างนอกก่อนกลับเข้ามาอีกครั้งพร้อมด้วยชุดนอนลายทางของน้องชาย ร่างเล็กยื่นให้แมทเทียสรับไป เขาลองผึ่งเสื้อและกางเกงพลางพยักหน้า
“มันก็โอเคอยู่นะ อาจจะเล็กหน่อยแต่คิดว่าคงไม่คับจนเกินไป”
“แมท...อุ๊ย!”
ลักษณ์นาราตกใจเมื่อร่างสูงตวัดผ้าขนหนูออกจากกายแกร่งกำยำและสวมใส่ชุดนอน ทำเหมือนไม่สนใจขณะหญิงสาวผินหน้าไปทางอื่น แก้มสีเรื่อแดงจัด และเมื่อเขาสวมเสื้อผ้าเสร็จแล้วจึงเอ่ยว่า
“อืม...ก็ไม่เลวนี่นะ คับไปนิดแต่ยังใส่นอนได้ แล้วคุณไม่อาบน้ำหรือลิลลี่”
“คุณนอนเถอะค่ะ ฉันจะไปนอนห้องแม่”
“ทำไมไม่นอนที่นี่” แมทเทียสก้าวพรวดเดียวถึงร่างน้อยที่กำลังจะหันหลังให้ เขากระหวัดแขนกอดเธอจากข้างหลังทำให้ลักษณ์นาราตกใจแต่เธอยังมีสติพอไม่เอ็ดอึงให้ลูกตื่น
“แมท...ฉันจะไปนอนกับแม่ คุณก็นอนห้องนี้ไปสิคะ คุณจะได้อยู่กับลูกตลอดเวลา ไม่ต้องเป็นกังวลว่าฉันจะพาลูกหนีไปไหน”
“จำไม่ได้แล้วหรือ
