บทที่ 34 อาหารที่พาฝันชอบกิน
“ว่าไงนะ!” ตะคอกเสียงดังลั่น ซีฮันไม่สนว่าใครจะได้ยินหรือไม่
อาบบ้าอาบบออะไรตอนนี้ แล้วไอ้ห่านี่ก็ลอยหน้าลอยตาใส่กูเหลือเกิน เออ..มึงชนะ แต่อีกไม่นานมึงได้น้ำตาเช็ดหัวเข่าแน่
“ตกลงจะให้ไหมครับ” ไมค์ถามย้ำด้วยท่าทีรำคาญ
“ไม่..เสือกสิ” ซีฮันยียวนกลับ ตั้งท่าจะพุ่งเข้าห้องแต่ถูกดันให้ถอยห่าง เขาจึงได้แต่สบถฮึดฮัดอยู่ที่เดิม
“ฝันเพิ่งเลิกงานหวังว่าคุณจะไม่รบกวน”
“ก็รู้หนิ” สวนกลับทันควัน
“ฝันชวนผมมากินข้าวเย็น อิ่มแล้วผมก็จะกลับห้องเหมือนกัน”
ขี้อวดจังนะไอ้เวร
“ฉันก็มากินข้าวเย็นกับฝันเหมือนกัน” ซีฮันชูถุงอาหารไทยที่ดั้นด้นไปซื้อมาตั้งไกล ราคาก็ไม่ใช่ถูกๆ พอเห็นหน้ามารหัวใจสิ่งเหล่านี้ก็ไร้ประโยชน์ขึ้นมาทันที
“แต่ฝันไม่ได้เชิญ”
“เหอะ..กวน?”
คนอายุเยอะกว่ายักไหล่เอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้ม รู้ว่าอีกฝ่ายแกล้งยั่วอารมณ์แต่ไม่ได้ผลหรอก เพราะเขาจะไม่โวยวายเป็น
