บทที่ 35 ประตูหมายเลข1011 NC
วันเวลาผันผ่านล่วงเลยเข้าเดือนที่สิบ ที่ซีฮันมาพำนักอยู่ต่างแดน ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพาฝันก็เหมือนวนอยู่ในอ่าง ถึงไม่เอ่ยปากไล่แต่ความหวังก็ริบหรี่ลงทุกวัน เวลานี้ทั้งคู่กำลังนั่งอยู่ในสวนสาธารณะใกล้ที่พัก มือใหญ่กุมมือนุ่มนิ่มเอาไว้ หากไม่คิดไปเองเขารู้สึกว่าเธอกำลังจะพูดเรื่องสำคัญ
และก็เป็นจริง
“คุณฮันมีความสุขไหมที่ทำตามฝันทุกอย่าง ไม่ได้ทำตามใจตัวเองมันเหนื่อยนะคะ”
เพราะอยากเอาใจซีฮันจึงลงเรียนจัดดอกไม้และเข้าคอร์สทำอาหาร ลาออกจากตำแหน่งรองประธาน เพราะวางแผนจะเปิดร้านดอกไม้ร่วมกัน หากเธอยอมใจอ่อนคืนดี ซึ่งพาฝันค่อนข้างลำบากใจ ดูเหมือนเขาจะค่อยๆ บีบให้เหลือทางเลือกเพียงไม่กี่ทาง
“ขอแค่ได้มองหนูได้เห็นรอยยิ้ม เฮียก็มีความสุข”
“แต่ฝันไม่สบายใจเลยค่ะที่คุณฮันไม่เป็นตัวของตัวเอง อย่าเปลี่ยนอะไรเพราะฝันเลย เพราะมันไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง”
ซีฮันหันไปสบ
