บทที่ 20 เส้นขนาน
ร่างบอบบางถูกโยนลงบนเตียง ก่อนที่ชายหนุ่มจะโถมตัวมาทาบทับ พาฝันทั้งจิกทั้งข่วนไปตามแขนแกร่ง ก็ยังไม่สามารถหลุดพ้นจากพันธนาการ มือของเธอถูกตรึงไว้เหนือศีรษะ จึงทำให้หยุดการดิ้นรน สบตากับเขาด้วยความโกรธปนตัดพ้อ ยิ่งเห็นความว่างเปล่าไม่แสดงความรู้สึก หัวใจของเธอก็ดิ่งลงสู่ความร้าวระทม
“ทำไมต้องทำตัวไม่มีเหตุผลด้วยวะ เธอโตแล้วนะฝัน จะโวยวายจะทำอะไรก็ไว้หน้าฉันบ้าง”
ซีฮันเปิดฉากพูดด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว เหมือนตอนนี้หญิงสาวจะบ้าพลังเป็นพิเศษ ทั้งดิ้น ทั้งข่วน ทั้งทุบ จนเขาน่วมไปหมด
“มีเมียที่ไหนทนได้ที่เห็นผัวจูบกับคนอื่น”
“ฉันไม่ได้จูบกับใคร”
“ก็เห็นๆ อยู่”
“นินจูบฉันเอง”
ชายหนุ่มตอบด้วยเสียงจริงจัง หวังให้เธออารมณ์เย็นลงแต่ไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อพาฝันสาดคำพูดตอบโต้กลับมา
“ฝันไม่โง่”
“ถ้าเธอฉลาดอย่างที่พูดก็คงไม่รักฉันจนหัวปักหัวปำ ทั้งที่รู้ว่าฉันไม่เคยรักเลยสักนิด”
“ค่ะ
