บทที่ 5 แม่ครัว NC
หลังจากขลุกอยู่กับสามีทั้งวันจนถึงเวลาเลิกงาน พาฝันก็ถูกพามายังคอนโดใจกลางเมืองที่ตกแต่งด้วยโทนสีเทา รับรู้ถึงความหดหู่และเศร้าโศกเพียงแค่ก้าวเข้ามา จู่ๆ ก็รู้สึกหน่วงหัวใจคล้ายกำลังเจ็บปวดไปกับเจ้าของห้อง
“ใช้ครัวได้ตามสบาย ฉันให้เลขาซื้อของสดมาไว้ในตู้เย็นแล้ว”
ซีฮันทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้ตัวใหญ่ในมุมโต๊ะทำงาน เปิดม่านมองวิวด้านนอก มือก็ถอดเนกไทวางบนโต๊ะ ความคิดดำดิ่งนึกถึงเหตุการณ์ในอดีต
ตั้งแต่ใครบางคนจากไป เขาก็ไม่เคยเหยียบย่างเข้ามาที่แห่งนี้ คิดว่าเวลาจะช่วยเยียวยาบาดแผลในใจ..แต่ไม่ใช่เลย มันเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ความเจ็บปวดจากการสูญเสียยังวนเวียนอยู่ใกล้ๆ ไม่จางหาย ยิ่งพาฝันอยู่ตรงนี้..ความทรงจำครั้งเก่าก็ยิ่งชัดเจน
“คุณฮันเป็นอะไรหรือเปล่าคะ? อ่ะ เจ็บค่ะ!”
พาฝันนิ่วหน้าเมื่อถูกซีฮันปัดมือออกอย่างแรง ในขณะที่เธอทำท่าจะแตะใบหน้าของเขา นัยน์ตาแข็งกระด้างทำ
