เล่ห์ลวงบ่วงซาตาน
บทที่ 17
ครอบครัวอันแสนอบอุ่น
ติณห์เหลือบสายตามองทางกระจกมองหลังก็ต้องชะงัก ได้ยินบิดาบอกว่าให้เขาขับรถพาเด็กสาวไปที่บ้าน ห้ามจอดห้ามแวะที่ไหนอีก เขาก็ไม่กล้าขัดบิดาเพราะไม่อยากให้ท่านโกรธเขาไปมากกว่านี้
“ติณห์ทำแผลให้หนูดาวด้วย” กรุณภพสั่งให้ลูกชายทำแผลให้กับเด็กสาวทันทีที่ถึงบ้าน
“ทำไมต้องเป็นผมด้วยครับ”
“หนูดาวเจ็บขา เราเห็นไหม มาๆ ลุงช่วยประคอง” กรุณภพเอ่ยขึ้น เมื่อเปิดประตูรถให้ดาวเหนือ
“คุณพ่อไปพักเถอะครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง” ติณห์พูดขึ้น ก่อนที่เขาจะสอดตัวเข้าไปในรถทางด้านหลัง ช้อนอุ้มร่างของเธอขึ้นแทน ทำเอาดาวเหนือต้องกรีดร้องออกมาอย่างตกใจในความป่าเถื่อนของเขา
“ปล่อยนะคะคุณติณห์ ”
“ปล่อยได้ยังไง ถ้าฉันปล่อยเธอก็หล่นกระแทกกับพื้นสิ เดี๋ยวคุณพ่อจะหาว่าฉันทำไม่ดีกับเธออีก”
“ถ้าคุณติณห์ไม่ได้เต็มใจก็กรุณาปล่อยค่ะ ฉันเดินเองได้”
“เหอะ! เธอนี่นะจะเดินเอง เป็น
