เล่ห์ลวงบ่วงซาตาน
บทที่ 18
น้ำใจของกรุณภพ
“ขอบคุณค่ะ” แม้เขาจะทำตามที่บิดาสั่ง แต่เธอก็นึกขอบคุณในความมีน้ำใจของเขา เธอจะอยู่ที่นี่อีกไม่นาน เดี๋ยวเธอก็จะไปจากที่นี่แล้ว
“เดินไหวไหม”
“ไหวค่ะ” เธอกัดฟันตอบออกไป นิ่วหน้าด้วยความเจ็บ ก่อนจะร้องออกมา “โอ๊ย!” เธอร้องเมื่อเขาอุ้มเธออีกครั้งในเช้าของวันนี้นี้
“ฉันพาไปส่งหน้าห้องน้ำ” น้ำเสียงของเขาเข้มดุแต่เธอก็นึกขอบคุณที่เขายังมีน้ำใจ
“ไม่ใช่อะไรหรอก เดี๋ยวเธอจะอ้อนให้พ่อของฉันอุ้มไปส่งหน้าห้องน้ำ” เหตุผลของเขาทำให้เธอทำหน้าไม่ถูกเอาเสียเลย
“ขอบคุณนะคะ” เธอตอบเขาเมื่อถูกอุ้มมาวางที่หน้าห้องน้ำ เธอจัดการเข้าไปทำภารกิจในห้องน้ำอย่างทุลักทุเลเต็มที แต่เช่นไรเธอก็ทำทุกอย่างเสร็จสิ้น และรู้สึกสดชื่นด้วยที่ได้ทำความสะอาดร่างกายเช่นนี้
พอออกมาจากห้องน้ำ เขาก็อุ้มเธอลอยหวือขึ้นจากพื้น พาไปใส่ยา ทำท่าจะอุ้มเธอไปที่โต๊ะอาหารอีกแต่เธอห้ามปรามเอา
