“อ้าว... คุณจิณณ์ กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ” คนถูกทักชะงักเท้าแสดงสีหน้าไม่ถูก
“ผมปรีชาไงครับ ที่คุยกับคุณจิณณ์เรื่องสัมปทานท่าเรือเมื่อสองเดือนก่อน” ชายหนุ่มเหมือนจะนึกขึ้นได้จึงสวัสดีผู้สูงวัยไปตามมารยาท
“ผมบังเอิญเจอคุณหญิงจาริณีที่งานเลี้ยงเมื่อสามวันก่อน ท่านบอกว่าคุณจิณณ์ไปฝรั่งเศสเร่งด่วนเกี่ยวกับธุรกิจ ผมนี่เสียดายมากที่ไม่เจอคุณจิณณ์ในงาน แต่โชคดีมากที่เจอคุณจิณณ์ที่นี่ พอมีเวลาไปนั่งดื่มกาแฟกันสักแก้วไหมครับ”
จิณณ์มีทีท่าลังเล ปกติแล้วเขาไม่คุยกับลูกค้ารอบนอกหากไม่ได้มีการนัดหมายเอาไว้ แต่สัมปทานที่ตรงปากแม่น้ำกำลังเป็นที่ต้องการของคู่แข่งอีกหลายคน และยังเป็นธุรกิจตัวใหม่ที่เขาเพิ่งศึกษาและจับต้องได้ไม่นาน เขาจึงไม่อยากให้หลุดมือไป แต่มองตามทางเข้าไปด้านในก็ยังไม่เห็นร่างบองเดินออกมา เขาจะทำอย่างไรดี
“อ้อ... ผมเจอว่าที่คู่หมั้นของคุณจิณณ์ด้วยนะครับ คุณหญิงจาริณีท่านแนะนำให้
