“พราวเป็นไงบ้าง” กวินไม่อาจปิดบังความรู้สึกดีใจที่ได้เจอกับหญิงสาวอีกครั้งได้
“เราไม่กล้าโทรถามพราว เราเกรงใจรอให้พราวโทรมา แต่ก็รอเก้อ” เขายิ้มแห้งพร้อมกับยกมือขึ้นเกาศีรษะตัวเองเบาๆ
“ขอโทษด้วยนะกอล์ฟ พราวมัวยุ่งๆ เลยไม่ได้ติดต่อกอล์ฟกลับไปเลย พราวนี่แย่จริงๆ”
“ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่คนที่บ้านพราวรู้เรื่องไอ้ผู้ชายคนนั้นแล้วใช่ไหม”
หญิงสาวพยักหน้าแต่ยิ้มได้ไม่เต็มใบหน้านัก เพราะคุณหญิงจาริณีคงรู้จักนิสัยวีรกานต์ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
“แล้วนี่พราวมาทำอะไรแถวนี้”
เพราะกวินรู้ว่าบ้านที่หญิงสาวพักอาศัยอยู่นั้นอยู่คนละเส้นทางและไกลจากตรงนี้พอสมควร เขากวาดตามองสำรวจข้าวของเครื่องใช้ที่วางอยู่อย่างเสียมารยาท
“เอ่อ... พราว พราวมาทำความสะอาดคอนโดให้คุณจิณณ์แถวนี้น่ะ แล้วก็ซื้อของไปให้เขาด้วย” เธอรีบอธิบายเมื่อเห็นสายตาอยากรู้คู่นั้นยังทำงานอยู่
“อ้อ แล้วนี่พราวจะกลับยังไง”
พิชชาอรคิดหนัก โทร
