กวินขับรถออกไปแล้ว พิชชาอรก็พ่นลมหายใจอย่างโล่งอกออกมา ทุกอย่างไม่ได้ยากอย่างที่เธอคิด นึกโทษตัวเองที่มองกวินผิดไป แต่อย่างน้อยเธอก็ได้กล่าวคำขอโทษเขาก่อนจะจากลากันในค่ำคืนนี้
ภายในคฤหาสน์หลังงามที่ตอนนี้เหลือแค่จาริณีและหลานชาย
“จิณณ์ว่าคุณกวินเป็นยังไงบ้าง”
“ครับ” คำตอบสั้นๆ โดยไม่สบสายตาคนเป็นย่าสักนิด เขารู้จุดประสงค์ของท่านดี
“ย่าให้คนไปสืบเรื่องผู้ชายคนนี้มาแล้ว เป็นคนดีไม่น้อย ที่สำคัญเห็นว่าแอบรักพราวมาตั้งแต่มหา’ ลัย จิณณ์รู้เรื่องนี้ไหม” คนถูกถามส่ายหน้า ประหยัดถ้อยคำอย่างเห็นได้ชัด
“ย่าว่าเขาก็เหมาะสมกันดีนะ ถ้าจิณณ์แต่งงานกับหนูบัวไป พราวแต่งงานกับคุณกวิน... ย่าก็หายห่วง” เขาปรายตามองหญิงชราอย่างรู้ทัน
“ปลูกบ้านตามใจผู้อยู่ ปลูกอู่ตามใจผู้นอนนะครับ”
“ใช้ไม่ได้กับทุกคนหรอก จิณณ์ก็รู้” คนเป็นย่าตอบน้ำเสียงเย็น
“ไม่ต้องห่วงเรื่องพราวหรอก ย่าทำตามสัญญาแล้ว จิณณ์ก็ต้องรักษ
