หญิงสาวเงยหน้าขึ้นดูเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้ว พลางส่งยิ้มแห้งให้กับพนักงานที่ทำหน้าที่ปิดประตูร้าน เธอกินเวลาพักผ่อนของพวกเขาเกือบชั่วโมงแล้ว เพราะตัวเลขในมือทำให้เพลิดเพลินได้ดีทีเดียว หญิงสาวรีบพยักหน้าแล้วปิดสมุดบัญชีนำไปเก็บ
“ขอโทษด้วยนะคะ”
เธอรีบขอโทษขอโพยด้วยสีหน้ารู้สึกผิด หญิงสาวดูความเรียบร้อยอีกครั้ง ก่อนจะรับกุญแจร้านจากมือพนักงานมาใส่กระเป๋า ทุกคนร่ำลาและแยกย้าย เสียงลมหายใจถูกพ่นออกมาจากปากเมื่อยืนอยู่ตามลำพังท่ามกลางแสงไฟสลัว เธอกระชับสายกระเป๋า ป้ายรถเมล์อยู่ไม่ไกล แต่เวลาค่อนข้างดึกอย่างนี้หญิงสาวมักใช้บริการแท็กซี่มากกว่า หากเป็นเมื่อก่อนถ้าเธอมีรับรองลูกค้าดึกดื่น จิณณ์จะขับรถมารับด้วยตัวเอง แต่เวลานี้เขาคงกำลังเตรียมตัวขึ้นเครื่องไปกับว่าที่คู่หมั้น ผู้หญิงไร้ค่าอย่างเธอจะไปคาดหวังอะไรอีก ทุกอย่างมันจบไปแล้ว แม้ต่อหน้าใครๆ จะแสดงความเข้มแข็งสักแค่ไหน ก็โกหกตัวเองไม่ได้ยาม
