จวบจนกระทั่งเวลาได้เดินทางไปจนถึงห้าทุ่ม แขกในร้านพากันทยอยกลับรวมถึงในห้องวีไอพีนั้นด้วย พิชชาอรหยิบกระเป๋าผ้าลุกขึ้นยืน ทำให้จิรัสย์ชิงออกไปรอด้านนอกก่อน เขาไม่อยากให้เธอรู้ถึงความประสงค์ดี
“แอบมานั่งดูเมียคนอื่น ไม่น่าใช่วิธีของสุภาพบุรุษหรอกนะ” เสียงส้นรองเท้ากระทบพื้นเป็นจังหวะดังขึ้นที่ด้านหลังและหยุดลงพร้อมกับคำพูดบาดหู
“อย่าบอกนะว่าพี่ก็รอรับพราวเช่นกัน” จิรัสย์หันหลังมองคนที่ยืนอยู่พร้อมกับแววตาล้อเลียน
“ฉันผ่านมาแถวนี้ อีกอย่างเธอก็บอกฉันเองว่าจะมาที่ร้านนี่ ผัวเมียกันมารอรับกันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกนี่”
“แปลกสิ เพราะพี่กับพราวไม่ได้เป็นอะไรกัน มีใครบ้างที่รู้ว่าพี่กับพราวเป็นอย่างอื่นมากกว่าเด็กในบ้าน” จิรัสย์ฉีกยิ้มกว้างให้คนเป็นพี่
“ผมว่าคนนอกน่าจะรู้เรื่องของพี่กับคุณบัว มากกว่ารู้เรื่องของพี่กับพราวอีกนะ” จิณณ์ยิ้มกลับไปอย่างเย็นชา
“แต่อย่างน้อยแกก็รู้นี่ว่าฉันกับพราวเป็นอ
