ในที่สุดหล่อนจึงยอมไม่ขัดขืนเขาอีก เธอยังเผลอลูบต้นคอระหงที่ประดับด้วยสร้อยเพชร มองอีกฝ่ายที่กำลังยกเจ้าเสือขาวสองตัวขึ้นจากน้ำ พวกมันขึ้นมาสะบัดขนไปมา วิ่งตามเจ้านายของมันที่กุมมือเธอเดินออกมาบริเวณสระ
รอฮิมรับผ้าเช็ดตัวที่นางทาสนำมาถวายเพื่อเช็ดผม เขาหันไปเช็ดให้เธอด้วยเช่นกัน แม้เธอจะปฏิเสธ เขาก็ดึงผ้ากลับมาเช็ดให้เช่นเดิม มองสบตาเธออย่างมีความหมาย ฟาตินหลบสายตาคมกริบนั้นด้วยหัวใจสั่นไหว เมื่อเช็ดผมเธอเสร็จ เขานำผ้าอีกสองผืนไปเช็ดให้สัตว์เลี้ยงแสนรู้ทั้งสองที่สะบัดขนไปมาอย่างเอ็นดู
ฟาตินเดินตามแรงจูงของสุลต่านหนุ่มเข้าไปในตำหนักกว้าง นางทาสที่รอองค์เหนือหัวอยู่รีบถอนสายบัวรายงานเรื่องสำคัญทันที
“มีอันใดฮาละห์” รอฮิมถามนางทาสคนสนิท
“เสด็จย่ารอนีย์ทรงเรียกหาพระองค์เพคะ”
“เข้าใจแล้ว เดี๋ยวจะไปเฝ้า เธอไปบอกท่านย่าด้วย”
รอฮิมกล่าวเสียงเรียบ ฮาละห์จึงรีบออกไปรายงานรอนีย์ตามที่นายเหนือ
