“จำเอาไว้ ฉันไม่ใช่คนที่จะมาให้เธอตบเล่นฟรีๆ คนอย่างฉันไม่เคยยอมให้ใครรังแก”
“นังบ้า นังชั้นต่ำ ปล่อยนะ เปียกหมดแล้ว ไอ้ๆๆ ไอ้บ้า ฉันจะให้คนของฉันจัดการแก”
“ก็เอาสิ คนของเธอ กับคนขององค์สุลต่าน ใครมันจะแน่กว่ากัน” ฟาตินเสียงแข็ง
“กรี๊ด นังบ้า”
คาริน่ากรีดร้องเต้นเร่าๆ เมื่อฟาตินปล่อยหล่อนเป็นอิสระ เธอเดินเข้าไปหมายจะทำร้ายอีกฝ่ายให้สาแก่ใจ แต่ฟาตินงื้อมือขึ้นสูงดวงตาเอาเรื่อง ทำให้หล่อนถอยไปอีกด้านอย่างหวาดกลัว
“อย่ามาหาเรื่องฉันอีก คราวหลังไม่ใช่แค่นี้แน่”
ฟาตินบอกเสียงเข้มดวงตาน่ากลัว คาริน่าหัวหดไม่กล้าต่อกร แต่เก็บความคั่งแค้นเอาไว้ในอก รอวันสะสาง เธอไม่มีวันยอมให้ผู้หญิงคนนี้ลอยนวลแน่นอน
เธอเม้มริมฝีปากแน่น เมื่อนึกถึงแววตานี้ เธอเคยเห็นแววตาแบบนี้ที่ไหนมาก่อน มันนานมากแล้วจนเธอนึกไม่ออก...
รอฮิมปล่อยแขนหญิงสาวที่พยายามสะบัดหนี เดินไปนั่งที่เก้าอี้บุหนังเนื้อดี เพื่อเล่นกับเ
