“กล้าดียังไงมาพูดแบบนี้ พี่รอฮิมนางรำคนนี้ด่าว่าน้องแต่...”
“แต่อะไร...” สองเสียงพูดพร้อมกัน ยกเว้นฟาติน
“แต่ทำไมไม่เคยมีใครตำหนิน้องจริงจังแบบนี้เสียที ยกเว้นพี่ไซอิดเพียงคนเดียว” ลัยลามองฟาตินเหมือนตัวประหลาด แต่เป็นตัวประหลาดที่ให้ความรู้สึกบอกไม่ถูก ตลอดเวลาไม่ว่าจะเป็นพี่ชายทั้งสอง หรือท่านย่าของเธอ แม้จะตำหนิแต่ไม่เคยจริงจังหัวชนฝาเหมือนไซอิด แม้แต่นางทาสในตำหนักก็เช่นเดียวกัน พอเธอถามก็บอกว่าเธอทำถูกต้องแล้ว เธอไม่เคยทำอันใดผิดมาก่อน ทำให้เธอน้อยใจไซอิดว่าเขาชอบหาเรื่องว่าให้เธอขัดใจเสียใจ
แต่... หญิงสาวตรงหน้าทำให้เธอคิดว่าจริงๆ แล้วตัวเองไม่เคยมองเห็นตัวเองมาก่อน
“เธอชื่อแองจี้เหรอ” ลัยลายังมิได้ขอโทษ เธอไม่เคยขอโทษ ถ้าจะพูดง่ายๆ คือเธอขอโทษไม่เป็นต่างหาก เพราะเมื่อทำอันใดผิดเธอจะถูกตำหนิและบอกว่าไม่เป็นอะไรเสมอ
“เธอมีชื่อเต็มว่าแองเจลิน่า”
“นางรำที่เจ้าพี่ทรงหลงใหลแล้วก็ไ
