“ฉันจะปรนเปรอให้เธอมีความสุข ก่อนที่จะเจอของจริงตอนกลับถึงวัง”
รอฮิมกระซิบเสียงพร่าเร่งนิ้วระรัวถี่ยิบ ฟาตินครางไม่เป็นภาษาตัวอ่อนระทวยคาอ้อมแขนของสุลต่านหนุ่ม เขารุกเร้าจนเธอสยบคาเบาะนั่งของรถ
รอฮิมก้มลงจุมพิตไปทั่วใบหน้าสวยอย่างมันเขี้ยว อยากให้ถึงวังเร็วๆ เพราะเขากำลังต้องการเธออีกแล้ว
เสียงหวีดร้องโหยกระเส่าดังแข่งกับเสียงเนื้อกายที่กระทบกันอย่างรุนแรงลั่นไปทั่วตำหนักกว้าง
ฟาตินนอนหงายบนพื้นพรมหน้าเตียงบรรทมของสุลต่านหนุ่มโดยมีร่างกำยำฝังกายควบขี่จังหวะถี่ยิบกระแทกรุนแรงอย่างถึงอกถึงใจ
ฟาตินผลักดันหน้าท้องแกร่งที่กระทั้นลงมาหนักหน่วงไม่ออมแรง หญิงสาวร้องจนเสียงแหบแห้งก็ไม่สามารถห้ามคนเผด็จการให้หยุดได้
แต่ลึกๆ ในใจกลับยอมรับบทรักร้อนแรงถึงพริกถึงขิงนี้อย่างยอมจำนน แม้พยายามต่อสู้กับความต้องการอันร้อนแรงของตัวเอง แต่มันไร้ผล
ข้าวของในตำหนักกว้างเกลื่อนพื้นกระจัดกระจายจากการต่อ
