ตอนที่ 32 แบบนี้มันต้องสั่งสอน
+++แทน+++
หลังจากพาร่างไร้สติของไอ้พี่โฬมกลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัย ไม่มีส่วนใดบุบสลาย ตอนนี้เป็นเวลาเลยตีสี่ไปแล้ว พวกผมพยายามปลุกเรียกไอ้พี่โฬม แต่ปลุกยังไงก็ไม่ตื่น จนหลายคนลงความเห็นว่าน่าจะโดนยาสลบ ผมจึงปล่อยให้ไอ้พี่โฬมนอนเป็นศพอยู่อย่างนั้นก่อน แล้วหันมาจัดการกับไอ้ตัวดีที่มันปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
“ไอ้เหี้ยปืน” ผมตวาดเสียงดังลั่นห้องโถงรับแขกชั้นล่าง เมื่อทุกคนมากองรวมกันอยู่ตรงนี้
“ครับ” ไอ้ปืนสะดุ้งสุดตัว ส่วนคนอื่นๆ ดีดตัวถอยหลังหนีมันไปหมดเลยเหลือมันยืนหัวโด่อยู่คนเดียว
“มึงรู้ตัวหรือเปล่าว่าทำอะไรผิด”ผมเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้ามัน ถลึงตาใส่มันอย่างเอาเรื่อง
“ทำ...ทำอะไรครับ” ไอ้ปืนหน้าหดเหลือนิ้วเดียว หันซ้ายหันขวาเหมือนจะขอให้ใครสักคนช่วย
“มึงมันไอ้คนทรยศ กูบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าปล่อยให้ไอ้เหี้ยซันเข้าใกล้ลูกพี่มึง แล้วมึงปล่อยให้มันกลับ
