เฮดว๊ากสุดแสบของยัยตัวเล็ก

ถ้าเขาเลือกได้คงขอไม่เจอเธออีกเลย จากวันที่เขาย้ายจากบ้านมาอยู่ที่คอนโดข้างมหาลัย เขาอ้างเหตุผลล้านแปดในการไม่กลับบ้าน เขาทนเห็นที่เดิม ๆ ของเขากับเธอไม่ได้สักนิด ไม่ว่าจะเป็นเก้าอี้ตัวโปรดของยัยน้อง หมอนอิงที่เธอชอบมานอนอ่านหนังสือให้เขาฟัง แม้ว่าเขาไม่เคยพูดออกไปแต่เขาก็คิดว่ายัยน้องรับรู้มาตลอด จนกระทั่งเขาได้เห็นภาพที่มันทำให้เขาเจ็บจนถึงวันนี้ “อาจจะเจอหน้าเธอ อาจจะได้คุยกัน แต่ละวันผ่านไปดูเหมือนเธอมีใจ แต่ไม่รู้ทำไม ว่าลึกๆ ข้างใน มันปวดร้าวและรู้สึกได้กับความเฉยชา ที่เธอมีให้กัน ให้กับฉันมานาน สิ่งที่เหมือนจะหวานแต่กลายเป็นภาพลวง เธอไม่คิดจริงจัง เหมือนที่ฉันจริงใจ ยิ่งนานเท่าไหร่ในใจมันยิ่งรับรู้ความจริง ว่าฉันไม่เคยได้อยู่ในชีวิตของเธอ เป็นอยู่เสมอก็แค่คนที่ไม่เคยมีตัวตน ในความฝันของเธอ แค่ผ่านมา และผ่านไป... ก็ได้แต่ช้ำเมื่อรู้ว่าสิ่งที่ฉันหวังมานาน มันเป็นแค่จินตนาการของคนโง่งมงาย เจ็บแทบตาย...แต่ทั้งใจก็ยังรักเธอ ที่เธอมีให้กัน ให้กับฉันมานาน สิ่งที่เหมือนจะหวานแต่กลายเป็นภาพลวง เธอไม่คิดจริงจัง เหมือนที่ฉันจริงใจ ยิ่งนานเท่าไหร่ในใจมันยิ่งรับรู้ความจริง ว่าฉันไม่เคยได้อยู่ในชีวิตของเธอ เป็นอยู่เสมอก็แค่คนที่ไม่เคยมีตัวตน ในความฝันของเธอ แค่ผ่านมา และผ่านไป... ก็ได้แต่ช้ำเมื่อรู้ว่าสิ่งที่ฉันหวังมานาน มันเป็นแค่จินตนาการของคนโง่งมงาย เจ็บแทบตาย...แต่ทั้งใจก็ยังรักเธอ ฉันไม่เคยได้อยู่ในชีวิตของเธอ เป็นอยู่เสมอก็แค่คนที่ไม่เคยมีตัวตน ในความฝันของเธอ แค่ผ่านมา และผ่านไป... ก็ได้แต่ช้ำเมื่อรู้ว่าสิ่งที่ฉันหวังมานาน มันเป็นแค่จินตานาการ ของคนโง่งมงาย เจ็บแทบตาย...แต่ทั้งใจก็ยังรักเธอ” Cr.เพลง ไม่เคย MUZU