ความเงียบตอนกลางคืนทรมานคนที่อยู่ไกลมากเหลือเกิน นารินเพิ่งจะกลับไปเมื่อตอนเช้ามืดของวันจันทร์ เธอยืนยันจะค้างกับเค้าสองคืน ทั้งวันเสาร์และวันอาทิตย์แม้จะไม่ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันสักเท่าไหร่แต่เค้าและเธอก็ยังได้กินข้าวด้วยกัน นอนหลับไปพร้อมกันเพียงเท่านี้ก็มีความสุขเหลือเกิน นารินทำหน้าจืดเจื่อนก่อนจะเก็บของกลับไป เค้าถอนหายใจออกมาแล้วจูบหน้าผากบางอย่างแสนรัก
"อีกไม่กี่วัน ภัทร์จะไปหา" เค้าบอกกับเธอและเหมือนจะบอกตัวเองด้วยว่า เค้าจะต้องกลับไปหาเธอในเร็ววันนี้
นารินออกเดินทางแต่เช้ามืดเธอขับรถมาสักพักก็อดน้ำตาซึมไม่ได้ ยิ่งมาหา ยิ่งเห็นหน้า ยิ่งคิดถึง เธอคิดถึงเค้าจับใจทีเดียว รอยจูบและรสสัมผัสที่เค้ามอบให้เธอเหมือนกับเค้าได้มอบพลังให้เธอกลับมาทำงาน เธอขับรถจากมาแล้วยิ้มทั้งน้ำตาเมื่อคิดถึงเค้า
"ผมมีงาน นาก็มีงาน แล้วที่ผมทำทุกวันนี้ ผมไม่ได้ทำให้ใคร ผมทำเพื่อเรา อนาคตของเราสองคน"
เค้าบอ
