ภัทร์ ถอนหายใจออกมาเบาๆหลังจากวางสาย เค้ารู้ทันทีว่าหลังจากวางสายแล้ว นารินต้องร้องไห้แน่ๆ เค้าเองก็คิดถึงเธอแทบแย่ นอนคนเดียวแบบนี้ไม่คุ้นชินเลยสักนิด บางคืนเวลาเผลอก็จะควานหาตัวเธอมากอดเอาไว้เหมือนที่เคยทำ แม้จะเหนื่อยงาน เพลียแดดสักแค่ไหน แต่เค้าก็ยังหลับไม่สนิทอยู่ดี คิดถึงเมียโว้ย เสียงเค้าตะโกนออกมาทันที อย่างหงุดหงิดใจ สมาชิกแตกกระเจิงไปหมด ในตอนแรกคิดว่าจะได้กลับไปหานารินวันเสาร์นี้ก็ไม่ได้กลับ เพราะงานกำลังเริ่มต้น แต่ยังไงก็ต้องไป จะไปเจอเพียงไม่กี่ชั่วโมงไม่กี่นาทีก็ช่างมันขอให้ได้กอดสักนิดก็ยังดี ภัทร์คิดในใจคนเดียวแล้วยิ้มออกมาก่อนจะหลับตาลง
นารินตื่นตั้งเเต่เช้า เธอขนของขึ้นลงสองรอบกว่าจะหมดครบทุกอย่าง เสื้อผ้าของชายหนุ่มหลายชุดแขวนเอาไว้ในรถอย่างเป็นระเบียบ ผ้าเช็ดตัวผืนใหม่ กางเกงใน และเสื้อผ้าใส่นอนอยู่ในตระกร้าอีกใบ ท้ายรถเป็นซองพัสดุและกล่องพัสดุที่จะต้องส่งของ
