"เปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ อีกเดี๋ยวคุณหมอก็คงจะเข้ามาตรวจ" เทวาเมินเฉยต่อถ้อยคำประชดประชัน
ก็นั่นแหละ เขาควรพอใจที่คนบ้านนั้นต้องร้อนรนกับการเจ็บป่วยของบุตรสาว แต่เอาเข้าจริงเขากลับไม่ได้รู้สึกแบบนั้น ที่ต้องเดินเข้าออกในโรงพยาบาลอยู่บ่อยครั้ง ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าคนเจ็บไม่ได้ต้องการพบเขา ถึงอย่างนั้นเขาก็ดึงดันที่จะมา
เหตุผลมันเพราะอะไรล่ะ หากไม่ใช่เพราะว่า คีรติไม่เคยหายออกไปจากความทรงจำของเขาเลย
เทวากระชากม่านมาปิดรอบเตียงผู้ป่วย ต่อให้คนบนเตียงจะแสดงสีหน้าไม่พอใจแค่ไหนมันก็ไม่สามารถหยุดการกระทำของคนตัวโตได้
ชายหนุ่มจัดการปรับหัวเตียง จากนั้นก็โผล่เข้ามาด้านในพร้อมทั้งชุดใหม่ที่ทางโรงพยาบาลจัดเตรียมไว้ให้
"เปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ ถึงเวลาเปลี่ยนผ้าอ้อมผู้ใหญ่ด้วยไม่ใช่เหรอ"
"อย่า..." คำขอไร้ความหมาย เทวาขยับเข้าประชิดคนตัวเล็กพลางจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แบบที่ตั้งใจจะทำ
คีรติมองเสี้ยวใบ
