"...ขอบใจที่อุตส่าห์มาส่งนะพล ขอบใจสำหรับทุกอย่างที่นายเคยทำเพื่อฉันด้วย" คีรติพยายามฝืนยิ้มสดใส ขณะที่อีกคนได้แต่กระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ
"ทำแบบนี้แล้วได้อะไร"
"ก็ฉันอยากไปทำงาน ถึงฉันจะยังเรียนไม่จบพร้อมเพื่อน แต่ความรู้ของฉันก็ยังแน่นอยู่เลยนะ"
"หมายถึงจะพยายามหนีไปแบบนี้เพื่ออะไร"
"พล..." คีรติชะงักไป ถึงอย่างนั้นภายในหัวก็คิดหาทางออกต่างๆนานา
"ฉันไม่ได้..."
"อยู่ตรงนี้แล้วมันไม่มีความสุขเลยเหรอ มันอึดอัดมากจนอยากทำแบบนั้นเลยใช่ไหม ถ้ายังเห็นว่าเป็นเพื่อนกันอยู่บอกได้หรือเปล่าว่าตอนนี้มันติดขัดเรื่องอะไร"
"..."
"ครีม นี่มั่นใจว่าเธอรู้นะว่านี่รู้สึกกับเธอแบบไหน แล้วที่ผ่านมานี่เคยล้ำเส้นหรือทำให้ลำบากใจไหม เคยทำให้หนักใจ ไม่สบายใจและเป็นทุกข์เพราะนี่หรือเปล่า" หญิงสาวเลือกที่จะส่ายหน้า
แม้จะรู้ดีว่าที่ผ่านมารัตนพลรู้สึกกับเธอแบบไหน แต่กับเพื่อนคนนี้ก็ไม่เคยล้ำเส้นและทำให้เ
