-22- ง้อ
เสียงเกลียวคลื่นยามเช้าที่กระทบกับผืนทราย ทำให้ร่างบางที่นอนเปลือยเปล่าอยู่ใต้ผ้าห่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย
"อื้อ~" เปลือกตาบางกะพริบถี่ ๆ เพื่อปรับม่านตาให้รับกับแสงแดดในยามเช้าที่สาดส่องเข้ามา
ดวงตาสีนิลจ้องมองไปยังแผ่นหลังแกร่งที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ริมระเบียง ก่อนที่ใบหน้าหวานจะแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ เมื่อนึกถึงสิ่งที่ตัวเองทำลงไปเมื่อคืน
ร่างบางแกล้งมุดตัวกลับเข้าไปใต้ผ้าห่มอีกครั้ง เมื่อแผ่นหลังแกร่งตั้งท่าจะหันกลับมา เธอยังไม่ได้เตรียมใจที่จะเผชิญหน้ากับเขาในตอนนี้
พรึ่บ!
ปอไหมหลับตาปี๋ เมื่อสัมผัสได้ถึงการยุบตัวลงของที่นอนข้าง ๆ บ่งบอกว่าติณณภพคงจะเดินกลับมาจากที่ระเบียงแล้ว
ติณณภพพยายามดึงผ้าห่มออก แต่ถูกดึงยื้อเอาไว้จากทางด้านใน ทำให้ต้องออกแรงดึงผ้าห่มถึงจะเปิดออกมาได้ ใบหน้ากะพริบตาปริบ ๆ ราวกับลูกแมวน้อยเมื่อถูกจับได้ว่าเป็นคนดึงยื้อผ้าห่มเอาไว้
"ขอโทษ
