-25- ปากไม่ตรงกับใจ
น้ำตาใส ๆ ไหลลงมาอาบแก้มนวล เมื่อติณณภพเดินหายไปแล้ว เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้ควรทำยังไงต่อไปดี ควรจะเดินตามเขาไปไหม หรือควรจะปล่อยให้เรื่องทุกอย่างมันจบลงแค่นี้
"ไหม" คีตะเรียกปอไหมด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เพียงแค่เห็นน้ำตาของเธอก็พอจะเดาออกแล้วว่าเธอคงมีใจให้ติณณภพไปแล้ว
"ฮึก...ฮือ"
คีตะเดินเข้าไปดึงร่างบางมากอดอย่างหวงแหน เขาเฝ้ารอวันที่เธอจะเปิดใจให้เขามาโดยตลอด ไม่คิดเลยว่ามันจะมีวันนี้
"ไม่เป็นไรนะ อยากร้องก็ร้องออกมาผมจะอยู่ข้าง ๆ ไหมเอง"
มือหนาพยายามลูบศีรษะทุยอย่างปลอบประโลม ทั้ง ๆ ที่ลึก ๆ แล้วในใจของเขามันก็เจ็บปวดไม่ต่างกัน
"อึก...ฮือ...ฮือ" ใบหน้าหวานซบลงบนบ่าแกร่งสะอื้นไห้อย่างหมดแรง
ปอไหมร้องไห้อยู่นานหลายนาที จนกระทั่งขุนพลเดินออกมาเจอทั้งคู่
"มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย"
ขุนพลถามด้วยความสงสัย เพราะก่อนหน้านี้ติณณภพยังพาเธอไปแนะนำให้เขารู้จักอยู่เลย แต่
