ตอนที่ไม่มีชื่อ
868 คำ
เช้าวันต่อมา
"แม่ตื่นมากินข้าวก่อนนะคะ หนูแกงจืดกับไข่เจียวหมูสับไว้หอมมากค่ะเลย" สาวน้อยเดินไปเปิดมุ้งของแม่ซึ่งนอนอยู่ด้านนอก เนื่องจากความชอบและอากาศถ่ายเทสบายกว่า แต่เมื่อไปปลุกกลับไม่มีเสียงตอบรับ "แม่จ๋าาา"
"บัว..บูชา แอ่กๆ" แม่เรียกเสียงแผ่ว
"แม่ไม่สบายอีกแล้วหรือคะ"
"สงสัยเมื่อคืนนี้แม่นอนดึกไปหน่อย"
"หนูบอกแม่แล้วไงว่าไม่ต้องรอ หนูไปขายของกลับดึกมากเกือบทุกคืนอยู่แล้ว"
"ก็แม่เป็นห่วงลูกนะ ตอนนี้แม่ทำงานไม่ได้ ฮึก~แม่ขอโทษด้วยนะบัวบูชา"
น้ำตาของแม่เริ่มไหล ลูกสาวพยุงให้ลุกนั่งต้องปลอบประโลมกันยกใหญ่ จากนั้นก็นำข้าวมาป้อนให้แม่ซึ่งเป็นกิจวัตรประจำวัน เนื่องจากแม่ป่วยเป็นวัณโรคเรื้อรังชนิดหายยากจึงต้องคอยรักษาตามอาการ อีกอย่างเพราะใช้บัตรรักษาที่โรงพยาบาลรัฐจึงทำให้เกิดทุกอย่างล่าช้า ทั้งบุคลากรแพทย์และยาขาดแคลน
ช่วงบ่าย
บัวบูชาไม่เคยอยู่นิ่งเฉย รับงานเสริมพิเศษไม่ว่าจะล้างจานหรือพับใบตองทำขนมส่งร้าน จำต้องทำทุกอย่างเพราะตอนนี้เสาหลักของครอบครัวอย่างเช่นแม่ป่วยหนัก ส่วนผู้เป็นพ่อได้เสียชีวิตตั้งแต่เธอยังเด็กจำความไม่ได้
แกร๊ก
ออกไปทำงานตั้งแต่เช้ากลับมาก็บ่ายโมงกว่า หอบหิ้วผลไม้ที่เขาให้เพื่อจะกลับมากินที่บ้าน แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นแม่นอนล้มลงกับพื้น
"แม่!!"
โรงพยาบาล
เพราะไอจนแทบไม่มีเรี่ยวแรงแถมสภาพแวดล้อมและยาที่ได้รับไม่สามารถระงับอาการรุนแรงที่เพิ่มมากขึ้น ตอนนี้แม่ต้องนอนรอผลวินิจฉัยว่าจะทำยังไงกันต่อ โดยมีลูกสาวนั่งร้องไห้เป็นห่วงแม่ ชีวิตเธอมีแต่แม่เท่านั้น
"บัว!" พี่ดาวข้างบ้านวิ่งเข้ามากอดแน่น "แม่เป็นยังไงบ้าง ใจเย็นก่อนนะไม่ต้องร้อง"
"หนูไม่รู้จะทำยังไงแล้วพี่ดาว ฮื้อออ~"
"ก็อย่างที่ว่าโรงพยาบาลรัฐก็เป็นแบบนี้แหละ ถ้าไปเอกชนแม่แกอาจจะดีขึ้นบ้างก็ได้"
"แค่มีเงินกินข้าวไปวันๆ ก็ดีถมเถไป แล้วหนูจะเอาปัญญาที่ไหนส่งแม่ไปโรงพยาบาลเอกชน"
"ฉันก็ไม่อยากจะพูดเรื่องนี้ตอนนี้หรอกนะ ฉันเองไม่อยากให้แกทำงานเหมือนฉันเพราะมันเปลืองตัว! แต่ถ้ามันฉุกเฉินจริงๆ แกต้องการเงินด่วน ฉันสามารถพาแกไปทำงานที่นี่ได้"
"พี่ดาวเคยบอกว่ามันเป็นงานที่ไม่ค่อยดี"
"ก็ใช่..แต่ชีวิตเราบางครั้งมันก็เลือกไม่ได้ เอาเป็นว่าแล้วแต่แกจะตัดสินใจก็แล้วกัน"
ดาว ทำงานกลางคืนอยู่ที่คลับเลานจ์แห่งหนึ่ง ซึ่งที่ต้องทำงานแบบนี้เพราะผู้เป็นพ่อติดคุกในข้อหาเมาแล้วชนคนตาย ทำให้ต้องเลี้ยงน้องกับแม่อีกหลายชีวิต บางคนอาจจะมองว่าเป็นงานไร้ศักดิ์ศรี มองว่าเป็นงานไม่ดี
เพราะบางทีก็ต้องใช้ตัวแลกเงิน
วันเสาร์
เลานจ์ YES.ME
พระอาทิตย์ลาลับขอบฟ้า ดาวก็จูงมือของบัวบูชามายังร้านที่ทำงานอยู่ อีกทั้งยังพาสาวน้อยไปตัดผมเปลี่ยนลุคเสื้อผ้า จนเรียกได้ว่าสวยเพิ่มขึ้นสะดุดตาใครไม่มองก็คงตาบอด
"ทำไมชุดนี้มันโป๊จังเลยพี่ดาว" สาวน้อยถาม
"ถ้าแกอยากได้เงินเยอะก็ต้องทำตัวเองให้สวยคุ้มค่า เขาจะได้จ่ายราคางาม เนี่ยฉันเคยได้ยินมาว่าคนไหนที่โดนใจเสี่ยเขาให้ตั้งครึ่งแสน! เพราะปกติของสาวบริสุทธิ์ก็ไม่กี่หมื่น"
"หนู...ไม่กล้า..."
"ตอนนี้แกยังกลับทันนะบัวบูชา ถ้าไม่ทำฉันก็จะไม่ฝืน เพราะเราสนิทกันมาตั้งแต่เด็กฉันก็รักแกเหมือนน้องสาว ไม่ได้อยากให้ทำงานแบบนี้ แต่แม่ก็ป่วยหนักอาการคงที่มาตลอดไม่ดีขึ้นสักที ถ้าอยากหายไวโรงพยาบาลเอกชนก็น่าจะพอมีหวัง คิดให้ดีๆ ก่อนก็ได้"
หมับ!
ขณะที่ดาวหันหลังจะพากลับบ้าน บัวบูชาถือแขนรั้งพร้อมส่งสายตามุ่งมั่น ก็อยากที่บอกว่าคนเราบางครั้งก็ไม่มีทางเลือกนัก เธอไม่มีอะไรที่มีค่าสักอย่างนอกจากร่างกายที่ยังบริสุทธิ์
ห้องVVIP.
แกร๊ก
หลังจากก้าวเข้าประตูและนัดแนะเสร็จสรรพ บัวบูชาก็เดินไปอย่าง ชั้น 2 ของร้าน ซึ่งเป็นห้องพิเศษที่แยกห่างออกมา ทันทีที่เปิดประตูก้าวเข้าไป ก็ต้องตกใจเมื่อชายที่นั่งอยู่คือผู้ชายคนเดียวกับที่เธอนั้นเจอตรงข้างถังขยะวันก่อน
สายตาดุดันจ้องมองราวกับจะฉีกเนื้อเฉือนเนื้อออก ก่อนจะพูดเสียงแดกกัน
.
.
"ไหนบอกว่าไม่อยากได้เศษเงินจากฉัน แต่วันนี้มาเสนอตัวให้ถึงที่ โคตรน่าสมเพช!"
"!!!!"
- ผู้เขียน
