ตอนที่.3 ใช้ผัวร่วมกัน
861 คำ
"เป็นอะไร? ทำหน้าตกใจเหมือนเห็นผี"
"หนูมีเรื่องจำเป็นที่ต้องใช้เงิน แม่หนูกำลัง.."
"ไม่ต้องเล่ารายละเอียดความน่าสงสาร ฉันได้ยินมาเยอะจนเอียน ขายตัวก็คือขายตัว!!"
น้ำเสียงแดกดันยังคงไม่ยอมรับฟังเหตุผล
แต่ก็ไม่ใช่ความผิดของเขาที่จะใส่ใจ
"ชื่อบัวบูชาเหรอ..ชื่อแปลกไม่เคยได้ยิน" เขาจ้องหน้า "ชื่อจริงก็บัวบูชา ชื่อเล่นก็บัวบูชา"
"ชื่อเล่นหนูชื่อบัวค่ะ แต่คนรู้จักมักจะเรียกติดปาก เลยกลายเป็นบัวบูชามาตลอด"
"ตั้งราคาค่าตัวสูงลิ่ว หึ"
"หนูลดได้นะคะ แต่ขอเงินสด"
"ฮ่าๆ"
เขาเค้นเสียงหัวเราะแต่ดูแล้วไม่น่าจะเป็นเรื่องดีเพราะเหมือนกับเย้ยหยันมากกว่า ก่อนสายตาพิฆาตจะเปลี่ยนเป็นเรียบนิ่ง แต่ถ้าไม่นับนิสัยแย่ๆ เขาก็คือผู้ชายที่ดูมีสง่าราศี ยิ่งวันนี้สวมสูทสีน้ำตาลแดงเข้มยิ่งเพิ่มความทรงเสน่ห์
ละสายตาจากผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลย
ห้องแต่งตัวพนักงาน
"อีดาวมึงพาใครมาด้วยโคตรสวย" เพื่อนร่วมงานกำลังแต่งองค์ทรงเครื่องเพื่อรับแขกเนื่องจากทุกคนเป็นพนักงานพีอาร์ของที่นี่
"น้องกูเองอยู่ข้างบ้าน รู้จักกันตั้งแต่เด็ก"
"แล้วมึงพามันขึ้นไปหาเสี่ยไปทำไม"
"เด็กมันต้องการใช้เงิน"
"มึงก็เลยจัดใส่พานยื่นให้เสี่ยว่างั้น"
"กูไม่ได้คิดค่าหัวเลยสักกะบาท! กูรักมันเหมือนน้องสาวจริงๆ เฮ้อ~มันน่าสงสารมากนะ พ่อตายตั้งแต่เด็กแถมแม่ก็ยังป่วยเรื้อรัง เพิ่งเรียนจบมัธยมปลายหมาดๆ ต้องแร่ขายตัว"
สนทนากันกำลังออกรส เสียงใครบางคนก็เปิดประตูตรงเข้ามาปรากฏว่าเป็นผู้จัดการพีอาร์ ใส่เกาะอกสีแดงแปร๊ด "มึงห่วงตัวเองก่อนดีไหมอีดาว จะตกกระป๋องเข้าสักวัน ได้ข่าวว่าแขกไม่เรียกใช้บริการเหมือนเมื่อก่อน รายได้ของมึงตอนนี้น้อยนิดใกล้จะเป็นขอทานทุกวัน"
"อีสา! มึงไม่กัดกูสักวันจะตายห่าไหม"
"มึงเรียกใครว่าอี!"
"ยังไม่ถึงเวลาเข้างานค่ะ ฉะนั้นตอนนี้กูไม่ได้เป็นลูกน้องของมึง จะเรียกมึงว่าอี..ก็ไม่ผิดกฎอะไร หรือมึงจะวิ่งแจ้นไปฟ้องเฮียโก้ก็เชิญ"
สา เป็นหัวหน้าดูแลพีอาร์ หรือจะเรียกให้เข้าใจง่ายก็คือแม่เล้าที่คอยดูแลเด็กในคลับนี้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ต้องผ่านหล่อนคนนี้ ส่วนเฮียโก้ คือผู้จัดการของที่นี่ มีอำนาจตัดสินใจเกือบจะเทียบเท่าเจ้าของอย่างเสี่ยไฟ เนื่องด้วยความฉลาดและเจ้าเล่ห์บริหารงานจนได้กำไรเป็นกอบเป็นกำมาตลอดหลายปี อีกทั้งเพิ่งเปลี่ยนชื่อร้านผู้คนยิ่งคึกคักเข้ามาใช้บริการ
สากับดาวเป็นศัตรูคู่อาฆาต เนื่องจากอดีตเคยมีผัวคนเดียวกันอย่างไม่ได้นัดหมาย
"ระวังตัวเอาไว้เถอะอีดาว" สาชี้หน้าด่า "วันไหนที่เด็กของกูได้ขึ้นแท่นเป็นเมียเสี่ยไฟเมื่อไหร่ คนที่กูจะเขี่ยกระเด็นคนแรกก็คือมึง!!"
"โอ๊ยยย~ฝันให้ไกลแล้วไปให้พ้นค่ะ! คนอย่างเสี่ยไฟได้แล้วก็ทิ้งถ้าลีลาดีก็แค่เรียกให้มาซ้ำจากนั้นก็โยนเงินฟาดหัว ใครก็รู้ว่าเสี่ยไม่เคยรักใครหรือเอ็นดูใครเป็นพิเศษมากกว่านางบำเรอ ฉะนั้นมึงกับเด็กของมึงก็อย่าใฝ่สูงนักเลย"
ทั้งสองคนเชือดเฉือนกันทางอารมณ์
ดาว สาวสวยวัยยี่สิบห้าปี สูงผอมผิวสองสีหน้าตาดีในระดับหนึ่ง เป็นคนพูดตรงจริงใจ
ห้อง VVIP.
"เดี๋ยว" เสี่ยไฟยกมือขึ้นห้าม ขณะที่สาวน้อยจะเดินตรงเข้ามาหา "จะทำอะไร"
"หนูก็จะเดินไปคุยกับพี่ใกล้ๆ"
"เธอเรียกสรรพนามได้ไม่ค่อยถูกต้องสักเท่าไหร่นะ ต่อจากนี้เรียกฉันเสี่ยไฟเข้าใจไหม!"
"เข้าใจแล้วค่ะ ไม่เห็นต้องตะโกน"
"แล้วนี่คนที่พาเธอมาไม่บอกอะไรเลยเหรอ"
"บอกอะไรหรือคะ.."
"จะเข้ามาใกล้ฉันให้คุกเข่าแล้วคลานเข้ามา"
ตัวเล็กถึงกับชะงัก ไม่เข้าใจสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น ทำไมเขาถึงทำตัวดูถูกเหยียดหยามผู้อื่นได้อย่างหน้าตาเฉยและไม่รู้สึกผิดใดๆ แต่ตอนนี้เธอไร้อำนาจจะต่อกลอน จึงจำใจคุกเข่าลงแล้วคลานเข้าไปหา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อพร้อมคว้าแก้วไวน์ยกดื่มอย่างอารมณ์ดี
"ฉันยังจำได้ดีที่เธอด่าฉันว่าพ่อแม่ไม่อบรมสั่งสอน" เขาเค้นเสียงทุ้มต่ำจ้องหน้าเคืองโกรธ
"แต่ตอนนั้นพี่...เอ๊ย เสี่ยทำตัวไม่ดีนี่คะ"
"แล้วเธอเป็นใครถึงกล้ามาด่าฉัน!! ดีนะที่เจอเธอวันนี้ก่อน ไม่อย่างนั้นคงเจออีกครั้งตอนเธอเป็นศพ ฉันโมโหจนสั่งให้ลูกน้องไปฆ่าเธอทิ้งซะ แต่ว่าวันนี้พอเห็นหน้าเธอชัดๆ ฉันก็อยากแกล้งให้เธอทรมาน ฉะนั้น..อย่าเพิ่งรีบตายจะดีกว่า"
- ผู้เขียน
