ฆาตกรโรคจิต (100%)

2501 คำ

ส่วนปิยฉัตรก็ทั้งอึ้ง ทั้งอาย เพราะไม่คิดว่าจอมพลจะให้เกียรติเธอถึงเพียงนี้ ที่จริงเขาจะบอกว่าเธอเป็นใครก็ได้ แต่ไหงแนะนำว่าเธอเป็นเมียทั้งที่หย่ากันแล้ว   มันหมายความว่าไงวะ?  “พวกคุณอ่านเอกสารไปพลางๆ ก่อนแล้วกัน ผมขอคุยกับเมียผมก่อน” น้ำเสียงทรงอำนาจที่โพล่งขึ้นทำให้ปิยฉัตรได้สติ ก่อนจะโดนลากมานั่งลงตรงโซฟาตัวนุ่มที่อยู่ชิดมุมห้อง  “จะรีบกลับไปไหน เพิ่งลงเวรมาไม่ใช่หรือไง” หลังจากจงใจนั่งลงเบียดร่างหอมกรุ่นเขาก็ก้มลงกระซิบถามเกือบชิดพวงแก้มสุกปลั่ง จนเธอต้องผงะ เอนตัวออกห่างด้วยท่าทางตื่นๆ คนบ้า! เขาจะรู้เรื่องส่วนตัวของเธอมากไปแล้วนะเว้ย!  “ฉันเพลีย อยากนอน” “งั้นเข้าไปนอนรอในห้องก็ได้” ว่าพลางบุ้ยปากไปยังห้องที่อยู่ลึกเข้าไปด้านในสุด “นั่นน่ะห้องนอนของผม เอาไว้นอนตอนที่ต้องทำงานดึกๆ แล้วขี้เกียจขับรถกลับคอนโด”   “เอ่อ ไม่เป็นไรดีกว่า ฉันนั่งรออยู่ตรงนี้ก็ได้”   เธอละล่ำละลักปฏิ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม