“ตามไปสิจ๊ะ”
“เอ่อ…มันจะดีเหรอคะ ดูเหมือนเขากำลังมีปัญหาอะไรสักอย่าง” เธอเอ่ยอย่างไม่แน่ใจ ท่าทีละล้าละลัง แต่จอมพลกลับรุนแผ่นหลังบาง พลางกระซิบบอก
“ไปเถอะ ไม่เป็นไรหรอก ผมเกริ่นกับเขาให้แล้ว”
ขาดคำเขาก็ลูบหลังเธอเบาๆ คล้ายให้กำลังใจ
“ขอบคุณนะคะ”
“สำหรับผมต้องขอบคุณบนเตียงเท่านั้นทูนหัว”
เสียกระเส่ากระซิบเย้าชิดใบหูหอมกรุ่น ก่อนจะขบเม้มเบาๆ แต่ทำเอาร่างบางสะท้านไหว ปิยฉัตรลนลานผละห่าง แล้วก้าวจากไปท่ามกลางเสียงหัวเราะขลุกขลักชวนหมั่นไส้
“เอ่อ ฉันขอนั่งด้วยคนนะคะ” การเข้าหาคนที่ไม่ชอบสานสัมพันธ์กับใครทำให้เธอประหม่าอย่างบอกไม่ถูก และดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะมีท่าทีอึดอัดเช่นกัน
“คุณอยากรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับนนนี่ก็ว่ามาเถอะค่ะ” ปานระพีเริ่มเข้าเรื่อง ทว่ายังคงมีท่าทีไว้ตัว การเข้าใจอะไรง่ายทำให้ปิยฉัตรเริ่มผ่อนคลายขึ้นบ้างเล็กน้อย
“ฉันอยากรู้เรื่องครอบครัวของนนนี่ค่ะ”
“ฉัน
