หลังจากนั้นปิยฉัตรก็ขนข้าวของออกจากคอนโดที่เจ้าสัวทรงพลซื้อให้ โดยทิ้งเช็กเงินสดเอาไว้บนหัวเตียง ซึ่งมูลค่าของมันก็คือจำนวนเงินทั้งหมดที่เขากับพ่อให้เธอรวมกัน สรุปคือเธอไม่เอาอะไรที่เป็นสมบัติของเขาไปสักอย่าง ส่วนคอนโดเก่าก็ไร้วี่แวว อีกฝ่ายทำตัวเหมือนหายเข้ากลีบเมฆ และต่อให้จอมพลจะไปหาที่ทำงานก็ไม่พบ โดยที่เขาเองไม่รู้ว่าหญิงสาวข้อร้องให้ปรเมศช่วยกันเขาออกให้ห่าง ขอให้พนักงานรักษาความปลอดภัยโทรมาแจ้งทุกครั้งที่เห็นเขาย่างกรายมายังโรงพยาบาล ฉะนั้นเธอจึงหลบหน้าเขาได้ทันเสียทุกครั้งไป
‘ปี่…คุณไปอยู่ที่ไหน ผมเป็นห่วงนะ ยังไงก็ติดต่อกลับด้วยนะ’
หลังจากกดส่งข้อความออกไป แล้วรออยู่พักใหญ่เธอก็ไม่อ่านและไม่ตอบกลับ เขาก็จัดการโทรไปหาเหมือนอย่างที่เคยทำทุกวันตั้งแต่เธอหายไป แต่ปรากฏว่าไม่สามารถติดต่อเธอได้ดังเดิม
ครั้นความคิดถึงมาพร้อมกับความกระวนกระวายใจจนแทบทนไม่ไหว จอมพลก็หยิบรูปถ่ายใบหนึ
