“ฉันไม่บ้าทำอะไรสิ้นคิดแบบนั้นหรอก! เพราะแค่โดนข้อหาพยายามฆ่าลูกชายของจอมพลพ่อฉันก็ตัดหางฉันปล่อยวัดแล้ว ถ้าฉันฆ่าแกอีกคงติดคุกหัวโต”
ทนไม่ไหวพัดชาก็โวยวายเสียงสั่นระริก ความเป็นผู้ดีที่พยายามขุดขึ้นมาใช้หายวับไปกับตา ท้ายประโยคหล่อนร้องไห้ฟูมฟายเหมือนจนปัญญาอย่างคาดไม่ถึง
เศร้าจริง หรือตอแหลแสดงละครเก่งวะเนี่ย?
แล้วเธอจะไว้ใจได้แค่ไหนกันเชียว?
“คุณมีอะไรจะพูดกับฉัน ทำไมไม่พูดกันทางโทรศัพท์”
“ไม่ มันไม่ปลอดภัย ขอร้องล่ะเชื่อฉันสักครั้ง ทุกอย่างที่ฉันจะเล่าให้เธอฟังมันเป็นเรื่องของคนร้ายที่ตามราวีเธอ คนร้ายที่พยายามฆ่านีรา ถ้าเธอไม่ไว้ใจฉันจะเอาเพื่อนมาด้วยก็ได้…แต่ขอเป็นวันนี้นะ”
คนที่ไม่เคยขอร้องผู้ใดมาตลอดชีวิตถึงกับยอมให้ทุกอย่าง ขอแค่ให้ปิยฉัตรมาตามที่ตนต้องการ ก่อนจะแทบปล่อยโฮออกมา เมื่อคุณหมอสาวที่ชั่งใจอยู่พักใหญ่ตอบตกลง
“โอเค ฉันจะไปพบคุณก็ได้ ส่วนเวลาและสถานที่ฉันจะ
