เสียงทุบประตูไม่เบานักหลายต่อหลายครั้งทำให้คนที่นั่งกอดขาเอาหน้าซบเข่าที่ชันขึ้นอยู่ข้างเตียงได้สติ เธอผงกหัวขึ้นเล็กน้อย เงี่ยหูฟังจนแน่แก่ใจ ก่อนจะเดินลากเท้าไปยังประตู
ทันทีที่แง้มประตูออกเห็นผู้มาเยือนเจ้าของห้องก็ถึงกับผงะ ใบหน้าซีดเซียวเผือดสี ก่อนจะขยับปากเค้นเสียงราบเรียบออกมาถามไถ่อีกฝ่าย
“คุณมาทำอะไรที่นี่?”
“ผมบอกคุณแล้วไง ว่าคุณต้องรับผิดชอบ ที่ทำให้ลูกผมเจ็บตัว”
น้ำเสียงกระด้างพ่นออกมาจากปากคนโอหัง แล้วในเสี้ยวนาทีถัดมาเขาก็กระชากเธอไปกอด กลิ่นลมหายใจเจือกลิ่นเหล้าทำให้ปิยฉัตรใจสั่นอย่างห้ามไม่ได้
“ฉันไม่ได้ทำ!” เธอเค้นเสียงแผ่วปฏิเสธ ก่อนจะหลุดอุทานเมื่อเขาจงใจรัดเอวคอดให้แน่นมากยิ่งขึ้น แล้วก้มลงกระซิบเสียงกระด้างชิดปากอิ่มที่กำลังเม้มแน่น
“ปากแข็ง!”
“อย่ามาปรักปรำฉันนะ ก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้ทำ อีกอย่างตำรวจก็จับพัดชาแล้วนี่ หล่อนตกเป็นผู้ต้องหา ซึ่งตอนนี้ได้รับปร
