เสียงนั้นเป็นเสียงของวันวิสาข์ที่มาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้ม ตอนนี้เธอเข้าใจความรู้สึกของพลอยชนันท์แล้วว่าการถูกทรยศหักหลังจากคนที่รักและไว้ใจมันเป็นยังไง
“แหวน ฟังพี่อธิบายก่อนนะครับ พี่ไม่ได้จริงจังกับชะเอมเลยนะ เราก็แค่เล่นกันสนุกๆ เท่านั้นเอง คนที่พี่รักคือแหวนคนเดียวนะครับ ให้อภัยพี่นะ จากนี้ไปพี่จะไม่ยุ่งกับชะเอมเค้าอีกเลย” ต้นกล้ารีบคว้ามือวันวิสาข์เอาไว้ เห็นเธอไม่ได้สะบัดมือออกก็ใจชื้นขึ้นมาบ้าง
“อ้าวพี่กล้า ทำไมพูดจาหมาๆ แบบนี้ล่ะคะ ไหนพี่ว่าจะแต่งงานกับหนูไง จะทิ้งกันไปง่ายๆ แบบนี้หนูไม่ยอมหรอกนะ”
“ใครเค้าจะแต่งกับเด็กไม่รู้จักโตอย่างเธอกันล่ะ เรื่องที่ผ่านก็ขอให้มันผ่านไปเถอะนะ ถือซะว่าเรา...”
“ไสหัวไป” เสียงของวันวิสาข์ดังขึ้นก่อนที่สองคนนั้นจะพูดอะไรที่ทำให้เธออยากอาเจียนมากไปกว่านี้
“แหวน...แหวน...บอกว่าอะไรนะครับ”
“ฉันบอกให้พวกแกสองคนไสหัวไป ไปให้พ้นหน้าฉันเลย! ไ
