“โทษทีที่มาช้าจ้ะ พอดีบ่ายนี้มีประชุมเลยต้องอยู่ทำสรุปให้เจ้านายน่ะ” พลอยชนันท์รีบบอกอย่างเกรงใจเพราะเธอมาช้ากว่าเวลานัดเกือบยี่สิบนาที
“ไม่เป็นไรเลย ความจริงแหวนก็เพิ่งมาถึงก่อนพลอยไม่นานหรอก พลอยไปตักของก่อนสิ เดี๋ยวค่อยมาเมาท์กัน แหวนตักของแหวนมาหมดแล้วล่ะ”
“โอเคจ้ะ งั้นเดี๋ยวพลอยมานะ”
“ตามสบายเลยจ้า ทางนี้จะย่างหมูรอ”
แล้วพลอยชนันท์ก็ลุกไปตักอาหารอยู่ไม่นานก็กลับมาที่โต๊ะ
“มองอะไรน่ะแหวน” เธอถามเพื่อนรักอย่างสงสัยเพราะเห็นเพื่อนมองไปทางเข้าร้านหลายรอบแล้ว
“ก็มองผู้ชายสองคนนั้นไง แปลกนะมานั่งกินหมูกระทะสองคนแต่มองมาที่โต๊ะเราตลอดเลย”
พลอยชนันท์มองตามสายตาของเพื่อน จึงได้เห็นว่าคนที่ถูกกล่าวถึงก็คือบอดี้การ์ดของเธอเอง ซึ่งเธอบอกพวกเขาก่อนเข้าร้านแล้วว่าให้นั่งกินหมูกระทะรอเธอได้เลยเดี๋ยวเธอเลี้ยงเองเพราะรู้สึกเกรงใจที่พวกเขาจะต้องมาเฝ้าเธอที่ร้านอาหารแบบนี้แม้ว่าจะเป็นหน้าที่ของพว
