เธอหันมาบอกพลอยชนันท์ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม รอยยิ้มที่ดูจริงใจไม่ได้เสแสร้ง แถมยังเป็นรอยยิ้มที่ดูน่ารักน่ามองจนเธอเองก็ยังอดที่จะรู้สึกเอ็นดูไม่ได้
แล้วเขาล่ะ จะรู้สึกเอ็นดูผู้หญิงคนนี้เหมือนกันรึเปล่านะ...
“เชิญตามสบายค่ะ พลอยว่าจะไปหาอะไรดื่มอยู่พอดี”
พลอยชนันท์บอก คเชนทร์หันมาสบตาเธอครู่หนึ่งก่อนจะเดินเคียงคู่ไปกับสาวสวยคนนั้นโดยไม่ได้พูดอะไรกับเธอแม้แต่คำเดียว
เจ็บเหมือนกันแฮะ...
หญิงสาวบอกกับตัวเองเมื่อเห็นภาพที่เขาส่งยิ้มให้กับผู้หญิงคนอื่น รอยยิ้มที่เธอเคยคิดว่าเขาจะเก็บมันไว้ให้เธอเพียงคนเดียว
พลอยชนันท์มองไปรอบตัวด้วยอารมณ์เหงาๆ เธอไม่เคยมาออกงานแบบนี้ ก็เลยไม่มีใครให้ทักทายเลยสักคน ราวกับว่าเธอกำลังหลุดเข้ามาอยู่ในโลกอีกใบ
โลกที่ไม่เหมาะกับเธอเลยสักนิด...
หญิงสาวค่อยๆ เดินห่างออกมาก่อนจะเดินไปหยิบคอกเทลสีสวยที่โต๊ะบริการเครื่องดื่ม จากนั้นก็เดินต่อไปยังโถงระเบียงกว้างด้านนอ
