“พี่คง...ทำให้พลอยรู้สึกแย่มากใช่มั้ย”
“ยังต้องถามอีกเหรอคะ”
อธิชาติยิ้มออกมาเป็นรอยยิ้มของคนที่เพิ่งจะรู้ตัวในวันที่มันสายไป เดิมทีเขาคิดว่าตัวเองเพียงอยากนอนกับพลอยชนันท์เพราะเห็นว่าเธอสวยขึ้น แต่ไม่เลย ที่เขาตามรังควานเธอในตอนนี้ นั่นเพราะเขาเพิ่งรู้ว่าการแต่งงานกับมาริสามันก็ไม่ต่างอะไรกับการตกนรกทั้งเป็น และการที่ได้ครอบครองสาวสวยและฮอตที่สุดในมหาวิทยาลัยมันก็เป็นแค่ความน่าภูมิใจโง่ๆ
ทั้งที่วันนั้นเขามีโอกาสได้ครอบครองเพชรแท้อันแสนมีค่า แต่เขากลับปล่อยให้เธอหลุดมือไปเพียงเพราะคิดว่าเธอจืดชืดและไร้เสน่ห์ โดยลืมไปว่าทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน พลอยชนันท์คือความสบายใจและเป็นคนเดียวที่คอยให้กำลังใจเขาในทุกเรื่อง
ในวันนี้ที่เขาต้องเสียเธอไป จะโทษใครได้นอกจากตัวเอง...
“งั้นพี่ก็ขอให้พลอยโชคดีนะครับ ขอให้เค้ารักพลอยด้วยใจจริง ขอให้พลอยไม่ต้องเจ็บปวดกับความรักเหมือนที่ผ่านมาอีก”
“ขอบคุณค่ะ
