คเชนทร์ค่อยๆ หันกลับมามองสบตาเธออีกครั้ง และเพียงแค่เห็นน้ำตาของเธอหัวใจของเขามันก็อ่อนยวบไปหมด ยิ่งได้ยินคำสารภาพรักของเธอ เขาก็ยิ่งอยากจะดึงเธอมากอดเอาไว้
ไวเท่าความคิด ชายหนุ่มไม่สนใจว่าจะมีสายตากี่คู่ที่มองมา เขาดึงเธอมากอดเอาไว้แน่นแล้วลูบแผ่นหลังบางอย่างอ่อนโยน
“คนดี ผมขอโทษที่เข้าใจคุณผิดไป อย่าร้องไห้เลยนะครับ”
พลอยชนันท์ยอมรับว่าตกใจไม่น้อยที่เขากล้ากอดเธอในสถานที่แบบนี้ แต่พอจะดันตัวเขาออกเขาก็ยิ่งกอดเธอแน่นขึ้นอีก
“คุณช้าง...ปล่อยพลอยนะคะ คนมองกันใหญ่แล้ว”
“ใครจะมองก็ช่างสิ ผมไม่สนใจหรอก ผมสนแค่คุณคนเดียว”
“แต่คุณจะตกเป็นข่าวได้นะคะ”
“ก็ดีแล้วนี่ หรือว่าคุณไม่อยากมีข่าวกับผม”
เขาแกล้งมองค้อนเธอ แต่ก็ดีใจที่เธอไม่ได้ร้องไห้อีก
“แล้วคุณอยากมีข่าวกับเลขาฯ อย่างพลอยเหรอคะ ทั้งที่ในงานนี้...มีผู้หญิงอีกหลายคนที่ดูจะอยากเป็นข่าวกับคุณ คนที่เค้า...เหมาะสมมากกว่าพลอย”
“ดีใจจั
