ริมฝีปากผ่าวร้อนประกบเข้ากับเนินกุหลาบแสนสวยอย่างเชื่องช้า ลิ้นสากไล้เลียกลีบดอกไม้แสนบริสุทธิ์แล้วดูดดึงอย่างเป็นจังหวะ จนสะโพกบางร่อนส่ายด้วยไม่อาจต้านทานความสาดเสียวที่เขามอบให้ได้
มือเล็กจิกผ้าห่มผืนหนาแน่นเมื่อเขาแทรกลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงนุ่มในตอนที่เขาดื่มกินความหอมหวานจากร่างกายของเธออย่างหิวกระหาย กระทั่งเขากระดกลิ้นรัวเร็วขึ้นและส่งเธอขึ้นเก็บดวงดาวนับล้านร่างบางก็กระตุกเฮือกด้วยความสุขสมเป็นครั้งแรกในชีวิต
“คุณพร้อมแล้ว”
เขาหยัดตัวขึ้นมานอนคร่อมเธออีกครั้ง ก่อนจะคว้าท่อนลำที่เหยียดขยายและแข็งเกร็งจนเห็นเส้นเลือดผุดออกมาแล้วจดจ่อไปทางโพรงสวาทที่ชุ่มฉ่ำนั้นหลังจากคว้าเครื่องป้องกันมาสวมทับเอาไว้แล้ว และนั่นก็ทำให้เธอรู้สึกสบายใจขึ้นมาทันที
แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึก...กลัว
“คุณ...”
“ไว้ใจผมอย่างที่คุณบอกนะครับ ครั้งแรกมันอาจจะเจ็บมาก แต่ไม่นานทุกอย่างจะดีขึ้น” เขาบอกพลางจูบที่ข้างแก้มนวลเหมือนจะปลอบประโลมคนไร้เดียงสา กระทั่งเห็นเธอค่อยๆ พยักหน้ารับเขาก็หันไปหยิบหลอดเจลหล่อลื่นขึ้นมาชโลมอาวุธขนาดมหึมาของตน
“ฮึก...”
ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อความอวบล่ำชำแรกลงไปเพียงครึ่งทาง แต่เพราะความใหญ่โตนั้นทำให้ทางเข้าที่คับแคบบีบรัดและต่อต้านสิ่งแปลกปลอมในทันที
“คนสวย คุณต้องผ่อนคลายกว่านี้ อย่ากลัว อย่าเกร็ง อย่าต่อต้านมัน” เขากดเสียงต่ำเพราะความทรมานไม่ต่างกัน
“ฉัน...ขอโทษค่ะ” เธอบอกเสียงสั่น ปลายเล็บยังจิกที่แผ่นหลังเขาแน่นเพราะความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามาทำให้เธอต้องหาทางปลดปล่อยมันจนเผลอทำร้ายเขาไปโดยไม่ตั้งใจ
“ไม่เป็นไรครับ เรามาเริ่มกันใหม่นะ”
เขาโน้มตัวลงจูบที่ปากบางอีกครั้ง จูบที่เร่าร้อนและอ่อนหวานสลับกันไปตามแรงอารมณ์และเมื่อเธอผ่อนคลายมากขึ้นเขาก็อาศัยจังหวะนั้นแทรกความใหญ่โตเข้าไปในร่างเล็กจนสุดลำ
“อื้อ...”
เธออยากจะร้องให้ดังกว่านี้แต่เพราะปากเขายังบดจูบที่ปากเธออยู่ไม่ห่าง เสียงที่เปล่งออกมาจึงฟังอู้อี้และถูกทดแทนด้วยน้ำตาหยดใหญ่ เมื่อพรหมจรรย์ที่รักษาไว้ถูกเขาพรากไปอย่างไม่อาจย้อนคืนกลับมา
แต่จะเสียใจไปทำไมในเมื่อเธอเป็นคนเลือกที่จะให้มันเกิดขึ้นเองไม่ใช่หรือ?
“ยังไหวมั้ยครับ”
เขากระซิบถามแผ่วเบาเมื่อยอมปล่อยปากบางให้เป็นอิสระ และตอนนี้อาวุธร้ายก็ยังแช่ค้างอยู่ในร่างเล็กระหว่างที่รอให้เธอปรับตัว
“ค่ะ ฉัน...ไหว”
“งั้นต่อเลยนะ”
“ค่ะ...อ๊ะ...”
หญิงสาวครางกระเส่าเมื่อเขาขยับเอวสอบขึ้นลงอย่างเชื่องช้า ความอวบล่ำนั้นชำแรกลึกลงมาในร่างของเธอจนสุด ก่อนที่เขาจะถอนออกจนเกือบสุดแล้วก็กดลงมาใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่าในจังหวะสม่ำเสมอ
“อา...คุณ...วิเศษที่สุด”
เขาประกบปากแล้วจูบกับเธออย่างดูดดื่มขณะที่ตอกตรึงลงมาบนร่างเล็กอย่างไม่ยอมหยุดพัก พลอยชนันท์ทำได้เพียงแค่กอดเขาเอาไว้แนบกายให้เขาได้สอนประสบการณ์สวาทให้กับเธออย่างที่เธอต้องการ
ใช่...ทุกสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้ก็เพราะเธอต้องการมันเอง
ขณะที่ความคิดของเธอแตกกระเจิงจากความซ่านสยิว เรียวขาทั้งสองข้างก็ถูกเขายกขึ้นมาพาดบ่า ก่อนที่เขาจะขยับโยกเอวสอบกระแทกเข้าหาร่องเล็กในจังหวะหนักหน่วงและรัวเร็วมากกว่าเดิม
เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดซึมจนชุ่มไปทั่วทั้งสองร่าง สะโพกผายลอยคว้างอยู่กลางอากาศ ยามเมื่ออยู่ในท่านี้เขาสามารถเข้ามาในตัวเธอได้ลึกเท่าที่พอใจ มันลึกจนเธอรู้สึกจุกไปหมด แต่ก็เต็มไปด้วยความสุขสมอย่างประหลาด ไม่นานเขาก็จับเธอเปลี่ยนท่าทางอีกครั้ง
ร่างบางถูกเขาจับพลิกตัวหันหลัง สองมือเล็กต้องยันกับขอบเตียงเอาไว้ส่วนสองขาก็อยู่ในท่าคุกเข่า ก่อนที่เขาจะแทรกตัวเข้าหาเธอจากด้านหลังในช่องทางเดิมแล้วเริ่มขยับโยกกายแกร่งเข้าหาเธออย่างเร่าร้อน
มือใหญ่บีบเคล้นสองเต้าอวบอิ่มจนล้นซอกนิ้ว เสียงกระทบกันของผิวเนื้อดังสนั่นลั่นห้องอย่างไม่จำเป็นต้องเกรงใจใคร หญิงสาวอ่อนแรงและหอบสะท้านทั้งที่แทบไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากให้ความร่วมมือกับเขาไปเท่านั้น ไม่ว่าเขาจะจับเธอพลิกคว่ำคะมำหงายอย่างไร เธอก็ไม่คิดขัดใจเลยสักครั้ง
และแล้วความต้องการของเขาก็พุ่งทะยานถึงขีดสุด แรงกระแทกรัวเร็วที่ส่งมาอย่างต่อเนื่องทำให้สองร่างกระตุกเฮือกก่อนที่เขาจะปลดปล่อยสายธารอุ่นอ้าวเข้าไปในตัวของเธอจนถึงหยาดหยดสุดท้ายผ่านทางเครื่องป้องกันชั้นยอด และเมื่อเขาถอดถอนตัวตนออกมา เขาก็ได้เห็นหลักฐานของความบริสุทธิ์ผุดผ่องที่ติดอยู่ตรงส่วนปลายของเครื่องป้องกัน
และมันก็ช่วยยืนยันได้เป็นอย่างดีว่าเขาได้ทำลายพรหมจรรย์ของผู้หญิงน่าสงสารคนนี้ไปแล้วจริงๆ
ครั้งแรก...มันเจ็บขนาดนั้นได้ยังไงกันนะ?
พลอยชนันท์ยังจำความรู้สึกตอนที่บางสิ่งบางอย่างทิ่มแทงลงมากลางกายได้เป็นอย่างดี จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจตัวเองว่าอะไรดลใจให้ทำแบบนั้นลงไป
หญิงสาวค่อยๆ เอียงแก้มไปมองเสี้ยวหน้าของคนที่นอนหงายและกำลังหลับสนิทหลังจากที่เขากับเธอทำเรื่องนั้นด้วยกันตลอดทั้งคืน โดยที่ไม่มีใครคิดจะถามชื่อของอีกฝ่ายเลยสักครั้ง...