พลอยชนันท์

ตอนที่ 6 วันปีใหม่

การมีวันไนต์สแตนด์กับผู้ชายแปลกหน้าไม่ใช่สิ่งที่เคยมีในสมองของเธอมาก่อน แต่ความอ่อนโยนและความนุ่มนวลที่เขามอบให้ก็ทำให้เธอไม่ได้รู้สึกแย่กับเรื่องที่เกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย แม้ในบางช่วงอารมณ์เขาจะดุดันแบบไม่เกรงใจใครไปบ้างก็ตาม ทว่ามันก็ถือเป็นประสบการณ์ใหม่ที่เธอคงไม่คิดจะทำซ้ำกับใครอีกในชีวิตนี้

หญิงสาวค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นก่อนที่เขาจะรู้สึกตัวตื่นเพราะนั่นคงทำให้เธอรู้สึกกระอักกระอ่วนใจหากจะต้องมีการพูดคุยกันเกิดขึ้นหลังจากที่ต่างก็มีสติด้วยกันทั้งคู่

เธอควรรีบไปจากที่นี่ซะ แล้วปล่อยให้เรื่องเมื่อคืนเป็นเพียงความทรงจำตลอดไป เพราะไม่ว่ายังไงเธอกับเขาก็คงไม่มีทางได้เจอกันอีกแน่นอน ในเมื่อจะไม่ได้เจอกัน ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเอ่ยคำขอบคุณหรือขอโทษกับสิ่งที่ทำลงไป

เมื่อคิดได้อย่างนั้นเธอจึงได้รีบลุกไปสวมใส่เสื้อผ้าที่ถูกทิ้งไว้ข้างเตียงจนครบทุกชิ้น ก่อนจะรีบคว้ากระเป๋าแล้วก้าวไปที่ประตูโดยไม่ได้หันกลับมามองเขาอีกเลย

โชคดีที่เมื่อคืนเธอแต่งหน้าค่อนข้างหนาแล้วก็ไม่ได้ใส่แว่นตาเหมือนในเวลาปกติ แถมเขายังหลับสนิทตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ต่อให้เจอกันข้างนอกอีกครั้งเขาก็คงจะจำเธอไม่ได้อย่างแน่นอน

แม้ว่าเธอจะจดจำใบหน้าหล่อเหลาของเขาได้เป็นอย่างดี...

หญิงสาวเรียกแท็กซี่กลับมาจนถึงบ้านพักส่วนตัวซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบริษัทนัก โชคดีที่วันนี้น้องๆ อีกสองคนไม่มีใครอยู่บ้านเธอจึงไม่ต้องตอบคำถามว่าทำไมเมื่อคืนจึงไม่กลับมา

หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่แล้ว เธอก็นำของใส่บาตรที่เตรียมเอาไว้ตั้งแต่เมื่อวานไปใส่รถไว้ ก่อนจะขับรถเก๋งญี่ปุ่นกลางเก่ากลางใหม่ของตนไปยังวัดใกล้บ้านแล้วทำบุญตักบาตรร่วมกับคนอื่นๆ

เพราะวันนี้เป็นวันปีใหม่ วันที่เธอควรจะเริ่มต้นชีวิตใหม่และปล่อยให้ทุกความทรงจำทั้งดีและร้ายมันกลายเป็นเพียงอดีตไป

อย่างน้อยปีนี้เธอก็มีเรื่องดีๆ รออยู่ นั่นก็คือเธอได้เลื่อนตำแหน่งจากเลขาฯ ของผู้จัดการทั่วไป ไปเป็นเลขาฯ ให้กับบุตรชายของท่านประธานที่กำลังจะกลับมาจากอเมริกาและเขาก็จะเข้ารับตำแหน่งรองประธานบริษัทอีกด้วย

แปลว่าเธอกำลังจะได้เป็นเลขาฯ ของรองประธานบริษัท

ตำแหน่งดีขึ้น เงินเดือนเพิ่มมากขึ้น แค่นี้ก็ถือเป็นเรื่องดีๆ ของสาวโสดแบบเธอแล้ว ได้แต่หวังว่าเจ้านายคนใหม่จะเป็นคนที่เธอทำงานด้วยไม่ยากนัก ขอให้เขาใจดีกับเธอเหมือนกับผู้จัดการแค่สักครึ่งหนึ่งก็ยังดี

หลังจากทำบุญเรียบร้อย พลอยชนันท์ก็เดินทางกลับบ้านก่อนจะเก็บกวาดบ้านให้สะอาดสะอ้าน พอเหนื่อยก็นอนพักแล้วหลับไป ตอนบ่ายก็ลุกมาทำอาหารกินง่ายๆ ปล่อยให้วันปีใหม่เป็นวันที่เรียบง่ายและไม่ได้มีสีสันอะไรเหมือนทุกปีที่ผ่านมา

ไม่สิ เมื่อคืนนี้เธอสร้างสีสันให้กับตัวเองแบบจัดเต็มไปแล้วนี่ อย่างน้อยตอนนี้เธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไร้ประสบการณ์ทางเพศอีกต่อไปแล้ว แม้มันอาจจะไม่ใช่เรื่องที่น่าภูมิใจนัก แต่สำหรับคนที่ไม่คิดจะรักใครเช่นเธอ การหาประสบการณ์แปลกใหม่ก็คงไม่ใช่สิ่งเลวร้ายอะไร

ว่าแต่...ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นจะทำอะไรอยู่กันนะ?

หรือเขามีนัดไปฉลองปีใหม่กับผู้หญิงคนอื่นแล้ว?

“บ้าน่าพลอย เค้าจะทำอะไรก็เรื่องของเค้าสิ เธอกับเค้าไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย”

หญิงสาวพยายามบอกตัวเองไม่ให้ฟุ้งซ่าน ก่อนจะไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกเดินทางไปยังบ้านของบิดาและมารดาเพื่อกินมื้อเย็นร่วมกันเพราะพรุ่งนี้เธอจะต้องกลับไปทำงานแล้วเนื่องจากไม่ได้ลาพักร้อนเพิ่มเหมือนพนักงานบางคนที่กลับไปฉลองปีใหม่ที่ต่างจังหวัด

บ้านพักข้าราชการครูของโรงเรียนมัธยมชื่อดังแห่งหนึ่งในจังหวัดนนทบุรีคือจุดหมายปลายทางของเธอในวันนี้เพราะทั้งบิดาและมารดาต่างก็เป็นครูอยู่ที่นี่ และเมื่อเข้ามาถึงในรั้วบ้านเธอก็ได้กลิ่นแกงกะทิที่ส่งกลิ่นหอมฟุ้งมาแต่ไกล แต่คนแรกที่เธอได้พบก็คือบิดาที่นั่งแต่งกระถางกล้วยไม้สำหรับแขวนอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน

“สวัสดีค่ะพ่อ ของขวัญปีใหม่ของพลอยค่ะ”

หญิงสาวยกมือไหว้บิดาพร้อมกับวางกระเช้าเครื่องดื่มบำรุงสุขภาพขนาดใหญ่ลงบนโต๊ะนั้น

“อ้าวมาแล้วเหรอลูก แม่เค้าบ่นอยู่เลยว่าสงสัยหนูจะมาถึงค่ำเพราะวันนี้คงรถติดน่าดู” สุรพงษ์ หรือ พ่อพงษ์ วัยห้าสิบสามปี เอ่ยทักด้วยใบหน้ายิ้มแย้มดังเช่นทุกครั้ง

“ก็ติดเป็นบางช่วงค่ะ แล้วนี่แม่อยู่ในครัวใช่มั้ยคะ”

“จ้ะ น่าจะทำกับข้าวใกล้เสร็จแล้วล่ะ หนูเข้าไปดูสิ”

“โอเคค่ะ” หญิงสาวเดินเข้าไปในบ้านแล้วตามกลิ่นแกงเข้าไปจนถึงห้องครัวก็ได้เจอกับมารดาที่กำลังง่วนอยู่หน้าเตา เธอจึงค่อยๆ ย่องเข้าไปหาแล้วกอดท่านจากด้านหลัง

“สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะแม่”

“อุ๊ย! แม่ตกใจหมดเลยลูก มาถึงนานแล้วเหรอจ๊ะ”

พัชรี หรือ แม่ผึ้ง วัยห้าสิบปี หันมายิ้มให้บุตรสาวคนโตของเธอ

“เพิ่งมาถึงเลยค่ะ เจอพ่อจัดกระถางกล้วยไม้อยู่หน้าบ้านด้วย แล้วนี่เพลงกับพรีมไม่ได้มาเหรอคะ”