ปุณณิศาไม่เคยดื่มหนักขนาดนี้มาก่อนเลยสักครั้ง เพราะที่ผ่านมาเธอต้องทำงานอย่างหนักจึงไม่มีเวลาทำเรื่องไร้สาระแบบนี้ การที่เธอดื่มจนเมาในคืนนี้ก็เพราะรู้ว่าถึงจะเมาหนักแค่ไหนชานนท์ก็ไม่มีทางทิ้งให้เธอต้องกลับห้องคนเดียวเด็ดขาด
ตอนนี้เธอถูกพามานั่งบนโซฟาในห้องหรูของโรงแรม โดยคนที่พามานั้นกำลังเอาน้ำเย็นมาเช็ดไปตามซอกคอและลำตัวของเธออย่างแผ่วเบา
“พี่นนท์ขา...หนูร้อน หนูอยากกินน้ำ”
“ได้สิ เดี๋ยวพี่ไปเอามาให้ รอตรงนี้นะอย่าเพิ่งเดินไปไหน” ชานนท์กลัวว่าหญิงสาวจะเดินไปชนกับอะไรเข้า เพราะเธอยังครองสติไม่อยู่
ชานนท์เดินไปเปิดตู้เย็น หยิบน้ำมาหนึ่งขวดแต่พอหันหลังกลับปุณณิศาก็มายืนอยู่ข้างหลังเขาแล้ว
“นี่หิวมากขนาดนั้นเลยเหรอปุณ”
“หนูไม่อยากกินน้ำแล้ว” ปุณณิศาเดินเข้ามาจนชิดสองมือคล้องไปบนไหลหนา ตาคู่สวยที่มองเขาฉ่ำปรือแววตามีแต่ความปรารถนาซ่อนอยู่
“แล้วหนูอยากกินอะไรละ”
ชานนท์รู้สึกถึงแรงดึงด
